Tweelingbroer Gerard ging hem voor op 20 februari 2019. 10 november dit jaar volgde Chris. Ook hij verliet het aardse voor het eeuwige. Beide aartsvaders van Earth & Fire, de gebroeders Koerts, zijn niet meer. Volgende maand zou Chris 75 zijn geworden. Zijn laatste band was een lokaal gezelschap, The French Connection, en de goede verstaander weet dan dat met lokaal Frankrijk wordt bedoeld. Hij had daar begin deze eeuw een restaurantje met woning gekocht. Chris was nu kok, maar eens een muzikant altijd een muzikant, en hier in alle rust en zonder verplichtingen. Doen waar je zin in hebt, zoals hij en zijn broer eigenlijk altijd hadden gedaan.
Chris en Gerard begonnen op veertienjarige leeftijd het duo The Singing Twins, breidden dat uit tot The Swinging Strings en veranderden dat later weer in Opus Gainfull. Dan met zangeres, Manuela Berloth. Wanneer die om medische redenen stopt wordt een lijstje langsgelopen van potentiële vervangers. Ze maken dan, wat later blijkt, de optimale keuze door Jerney Kaagman te strikken. Het is ook weer een moment voor een nieuwe bandnaam: Earth & Fire. De gebroeders Koerts vallen astrologisch gezien onder het element vuur en de andere leden onder aarde.
Hoewel standaard als Haags bestempeld kwamen de leden uit de buurgemeenten: Leidschendam, Voorburg, Wassenaar. Via Joop Roelofs (Q65) komen ze wel in de Haagse scene terecht; Roelofs introduceert hun bij de mannen van The Golden Earring en wanneer er een platencontract ligt is Seasons het cadeau van George Kooijmans. Een schitterend cadeau. Veertien weken in de Top 40 waarvan twee op #2. Het B-kantje, Hazy Paradise, was van de hand van gitarist Chris (muziek) en bassist Hans Ziech (tekst). Zijn eerste lied op vinyl. Er zullen velen volgen. Met opvolgers Ruby Is The One en Wild And Exciting laten hij en Gerard zien het vak van songschrijver ook zelf te beheersen.
In 1970 verschijnt hun eerste LP, het titelloze Earth & Fire. Ook míjn eerste LP, gekocht op 2 januari 1971. Nederlandse platen zouden een gulden in prijs stijgen, maar platenboer Disco Bolland in Voorburg had nog niet alles kunnen herprijzen. Ik mocht nog ƒ 13,90 afrekenen. Ook dat was nog een aderlating voor mijn zakgeld, maar zo trots als een pauw keerde ik huiswaarts. Earth & Fire was ook de allereerste band die mijn oudere broer zag optreden: 3 december ’71 bij een nachtconcert in de Rotterdamse Doelen, als voorprogramma van Black Sabbath. Voor mij helaas nog te vroeg.
Met de opvolger Song Of The Marching Children slaat de band de progressieve richting in en gaat het metafysische hun teksten beheersen; reïncarnatie, mystiek, het bovennatuurlijke en de veelal onzekere toekomst. Chris blijft met broer Gerard de grootste leverancier van de songs, ook op de albums daarna. Eind ’79 houdt ie het echter voor gezien. Hij ging doen waar hij op dat moment zin in had: musicologie studeren. Drie jaar later stapt ook Gerard op en vanaf dan zijn de broers actief in hun eigen studio met produceren van anderen. Eind jaren ’80 laten ze weer van zich horen met een teken van leven uit de New Age hoek: het Earth & Fire Orchestra. Later schrijven beiden nog voor Kinderen Voor Kinderen. Ab Tamboer, langere tijd achter de drumkit bij Earth & Fire, Het Goede Doel én ook de Gooise kindertjes, kreeg hen zo ver.
Het mag duidelijk zijn, Chris’ hoogtepunt lag toch in de eerste Earth & Fire jaren. Met megahit Weekend van broer Gerard werd eigenlijk de neergang ingeluid. Het was niet meer die eigenzinnige band die deed waar ze zin in hadden, te commercieel, te lullig. Ik snap Chris wel met zijn studie musicologie en zijn verhuizing naar Frankrijk. Dat eigenzinnige paste beter. Daarom een tegendraads nummer, dat zonder hitgevoeligheid toch hun negende hit op rij werd: Only Time Will Tell.
Maar eerst nog een afscheidsgedicht voor Chris:
Als kind kwam hij aangemarcheerd
Het robijnen seizoen was het helemaalHet stormde en donderde
Na de wilde en opwindende uitnodigingMisschien morgen, misschien vanavond
Kon hij de liefde van zijn leven gevenMaar ach, wat maakt het verschil?
Herinneringen? De tijd zal het leren
