Er zijn van die singer-songwriters waarvan je zou willen dat ze meer erkenning zouden krijgen, met bijvoorbeeld volle Ziggo Domes, elke dag airplay op de radio, en een eigen artiesten-battle op Ondergewaardeerde Liedjes. Peter Perrett is daar één van. Helaas is de carrière van de inmiddels 70-jarige Perrett geen episch verhaal. Maar een interessant verhaal is het wel. En belangrijker nog: hij maakt briljant leuke muziek. Zijn wellicht bekendste nummer maakte hij als frontman van The Only Ones: Another Girl, Another Planet is een onweerstaanbare klassieker. Maar om dat te beschouwen als het enige sterke werk dan doe je de overige nummers van The Only Ones tekort. En juist ook zijn solowerk van jaren daarna. Dat is minstens zo aantrekkelijk.
Je bent niet de enige als je denkt dat The Only Ones een punkband was, maar het klopt niet helemaal. De muziek zou je kunnen omschrijven als best wel gevarieerde Indierock. Johnny Marr was meer dan een fan van de band. En bands als The Replacements, Blur, Suede, The Libertines en Nirvana waren en zijn schatplichtig aan The Only Ones. The Only Ones werd door Peter Perrett opgericht in 1976 in Londen. Andere bandleden waren John Perry (gitarist), Alan Mair (bassist), en Mike Kellie (drummer). De band had een uitstekende livereputatie en bracht tussen 1978 en 1980 drie uitstekende albums uit. Na een slopende tour verliet Mair in 1980 de band en in 1982 was het definitief afgelopen met de band. Voor de eerste keer dan. Na de break in 1982 was het lange tijd stil rond Perrett. Hij ging nog meer drugs gebruiken dan hij al deed, en was even klaar met het professionele muzikantenbestaan. Hij was er zich heel erg van bewust dat hij erg had genoten van het succes, maar het had hem als mens erg veranderd. Daarin lag de oorzaak van de breuk volgens hem. In het laatste jaar van de band voelde het alsof de andere bandleden hem hadden verbannen. Het was tijd voor hem in de eerste plaats weer een normaal mens te worden. En pas daarna kwam de muziek.
Het duurde uiteindelijk meer dan tien jaar voordat hij er iets nieuws van hem werd uitgebracht. Pas in ‘94 was hij terug met een nieuwe band – The One – met zelfs een album in ‘96. Maar ook daarna gleed hij weer weg. Tot tien jaar later. In 2007 kwam The Only Ones weer bij elkaar. Another Girl, Another Planet was in 2006 gebruikt voor een commercial. De band stond weer meer in de belangstelling. Nieuwe nummers werden wel geschreven maar werden niet uitgebracht. Uiteindelijk toen drummer Kellie was overleden werd de band wederom ontbonden in 2017. Desondanks was Perrett meer gaan optreden, ook solo. En in 2017 kwam zijn eerste soloalbum uit: How The West Was Won.
Zoals gememoreerd is Another Girl, Another Planet het nummer waar The Only Ones (en dus Perrett) het meest mee wordt geassocieerd. Perrett zingt het nummer nu niet graag meer. Maar dat komt ook wat door de hogere leeftijd; bovendien heeft Perrett COPD opgelopen vanwege zijn overmatig drugsgebruik. Het is een vlot nummer en het vreet veel energie op het podium. Weinig comfortabel dus. Maar waar hij erg van kan genieten zijn de versies van anderen. Niet alleen hebben The Replacements en Blink 182 er eigen versies van gemaakt, maar ook R.E.M. en The Cure hebben het nummer wel eens live gespeeld. Het zijn dus niet de minsten die Another Girl, Another Planet op juiste waarde weten te schatten. Laat dat dus een aanbeveling zijn om het nummer (weer) eens keihard op te zetten.
