Een van mijn favoriete nieuwe artiesten is Twice. Het lijkt heel vreemd in het licht van mijn andere blogjes maar ik ben gewoon groot fan. Ik schreef al eerder over hen maar toen koos ik een single. Nu ga ik voor een albumtrack. Ik ben niet van plan om vaak over deze muziek te schrijven omdat het doorgaans niet zo goed past binnen onze thema’s maar omdat we specifiek nieuwe artiesten belichten waag ik nog eens een uitstapje.
Twice is een van de meest succesvolle meidengroepen van het moment en allertijden. Best gek dus om over te schrijven bij ondergewaardeerde liedjes, maar praktisch niemand kent hen hier. Ik vind het dus snob genoeg, omdat ik altijd uitga van ondergewaardeerd vanuit Nederlands perspectief. Ik introduceer nogmaals de meiden: Nayeon, Jeongyeon (mijn favoriete vocalist uit de groep), Momo, Sana, Jihyo, Mina, Dahyun, Chaeyoung en Tzuyu. Zoals ik al eerder schreef zie ik Twice als de vooraanstaande K-pop groep. Er zijn verschillende groepen met wereldwijd succes maar de drie grote zijn BTS, Blackpink en Twice. Waar BTS en Blackpink duidelijk kiezen voor muziek gericht op het westen, door EDM en hip-hop als basis te nemen, doet Twice dat niet. Zij laten juist het Westerse publiek hun geluid leuk vinden.
Bij artiesten die muziek maken gericht op het westen vind ik vaak dat het klinkt als zielloze pop. Bij Twice heb ik daar geen last van. De meiden zijn echt betrokken bij de muziek en ze beleven er enorm veel plezier aan om muziek voor hun fans te maken. Er zit een ziel in hun muziek. Hun geluid wordt gekenmerkt door de ‘bubblegum pop’. Vaak wordt aan Twice een eigen geluid, genaamd de ‘color pop’, toegeschreven en dat geluid hebben ze in hun diverse en mooie discografie gecombineerd met veel muziekgenres, waaronder disco, R&B, dance, EDM, hip-hop, rock, tropical house, Latin pop, retro-soul, new jack swing, synthpop, retro-pop en Japanse city-pop. Verwijzingen naar de online cultuur en popcultuur komen vaak voor in de muziek van Twice en regelmatig worden ook verwijzingen naar films/Hollywood gedaan. De videoclips van de groep zijn echt ware kunstwerkjes. Zo worden ze niet meer gemaakt. Het zijn echt clips waar je voor gaat zitten om ze te bekijken. Waanzinnig goed. En dan zijn er nog de uiterst spectaculaire liveshows, met kenmerkende choreografie die tot in de puntjes synchroon is.
Recent hebben alle leden hun contract bij JYP Entertainment vernieuwd. Dit jaar in oktober zal het 7 jaar geleden zijn dat de groep debuteerde. Op 26 augustus komt de EP Between 1&2 uit. Ook brachten ze in juli een heerlijk Japans album, Celebrate, uit om hun vijfjarige debuut in Japan te vieren. De groep brengt namelijk ook veel Japanstalige muziek uit.
Baby Blue Love staat op de EP Taste Of Love en is een heerlijk retro discopareltje. Het had zo op een 80’s album van Whitney Houston, Madonna of Donna Summer kunnen staan. Het nummer is geschreven door Nayeon en het is een echt flirtnummer waarin de magie van een late zomernacht wordt vastgelegd. Zwijmelende zang en een heerlijke luchtige productie. Fijne muziek.
De misstanden in de K-pop wil ik overigens zeker niet wegwuiven. Jeongyeon is in 2021 en 2022 enige tijd inactief geweest vanwege een nekhernia en daaropvolgende operatie alsmede vanwege een opgelopen angststoornis. Vanwege bijwerkingen van zware medicatie nam ze ook wat toe in gewicht, terwijl het in de entertainmentindustrie natuurlijk heel erg om uiterlijk draait. Laat ik heel duidelijk zijn: ook nu is ze absoluut niet te zwaar! Met dit ‘extra’ gewicht treedt ze nu vol vertrouwen op, zo ook tijdens Amerikaanse concerten eerder dit jaar. Ik kan me goed voorstellen dat dit moeilijk is voor haar want er rust zoveel druk op de artiesten. Op het podium tijdens eens show in Oakland kreeg Jeongyeon te maken met een paniekaanval maar die doorstond ze, op het podium.
In Korea is het tonen van dergelijke emoties niet zo gebruikelijk en ik denk dat het heel belangrijk is dat een van de grootste sterren in de business ooit, dat wel doet. Twice is zo groot dat een bedrijf als JYP Entertainment wel goed voor de artiesten moet zijn maar ik denk dat kleinere groepen in een kwetsbaarder positie niet altijd van die luxe kunnen genieten. Ik hoop dat momenten zoals die van Jeongyeon langzaam een verandering teweeg zullen brengen. Verder moet men ook in het oog houden dat er grote cultuurverschillen bestaan tussen die van ons en Zuid-Korea. Ik heb me erin verdiept en weet er inmiddels veel van, maar verder zal ik er niet over uitweiden.
