Van Joy Division via The Cure en Siouxsie & The Banshees naar Cocteau Twins en Dead Can Dance. Wat werden er in de jaren tachtig vanuit Engeland toch prachtige gothic klanken de wereld in gestuurd! Zo maken ze die niet meer, zou je denken, maar dan heb je buiten Nika Roza Danilova uit Wisconsin U.S.A. gerekend! Alias Nicole Rose Hummel (haar eigen naam), maar vooral bekend onder haar intrigerende artiestennaam Zola Jesus. Zij is de grande dame van de gothic anno 2022.
En dat is ze eigenlijk al veel langer. Al meer dan tien jaar geleden werden fijnproevers gegrepen door haar fascinerende stem – een krachtig amalgaam uit het beste van Kate Bush, Florence (van The Machine), Siouxsie en Liz Fraser (van Cocteau Twins) – in combinatie met de gruizige industrial tapemuziek die ze maakte in het verlengde van extremisten als Throbbing Gristle, Diamanda Galás of Lydia Lunch. Onder die fijnproevers bevonden zich ook uiteenlopende figuren als Orbital, Jim Thirlwell alias Foetus en regisseur David Lynch, die allemaal muzikale samenwerkingen aangingen, of Fever Ray en The xx bij wie ze in het voorprogramma mocht staan. Nederland leerde haar kennen in 2018, toen ze een robuust optreden gaf op het Roadburn festival en dat op cd is uitgebracht. Ehm, genoeg namedropping zo? Dan gaan we nu eens echt luisteren naar haar muziek.
Gothic draait alleen om uiterlijk, hoor je nog weleens miesmuizen. Nou, niet in het geval van Zola Jesus! Een paar weken terug bracht ze het album Arkhon uit. Die doet in niks meer denken aan die industriële dingen uit het begin van haar carrière. Ze is enorm gegroeid. In de tussentijd maakte ze een album met neoklassieke bewerkingen van haar songs en de plaat Taiga was geïnspireerd door middle-of-the-road zangeressen als Mariah Carey en Barbra Streisand – hoe ver van gothic kun je verwijderd raken? Alle tussenstappen lijken op Arkhon samen te komen bij die bekende industrial- en Roadburnsound. Dat is zeker goed te horen op een nummer als The Fall. Een vol en volwassen geluid, en dat maakt Zola Jesus veel meer dan de zoveelste retro-act. Pff, en dan die stem… daarvan sla je toch steil achterover!
