Een acteur of actrice die een nummer uitbrengt zorgt bij mij altijd direct voor achterdocht. Natuurlijk, er zijn genoeg voorbeelden te noemen waarbij dit een succes bleek. Maar de voorbeelden die exact het tegenovergestelde bewijzen zijn net zo talrijk. Scepsis maakte zich daarom ook van mij meester toen begin 1998 de naam van Ewan McGregor opeens in de Tipparade verscheen als een van de artiesten op Choose Life. En het nummer bleek er ook nog één te zijn in míjn favoriete genre. Ik was dus extra kritisch. Maar hoewel het niet verder kwam dan vier weken in de onderste regionen van het voorportaal van de Top 40, is het mij altijd bij gebleven. Achter Choose Life zat PF Project. Een Brits collectief dat ook actief was onder de aliassen Tzant en Mirrorball en daarmee een paar bescheiden hitjes in hun thuisland scoorden. Maar deze plaat, met was hun grootste ‘claim to fame’.
Het was dan ook een bijzonder nummer. Choose Life was een track die heel atypisch was voor de house van die tijd. De tekst in die extreem Engelse tongval van McGregor die totaal niet in sync waren met de beat en het veelvuldige gebruik van de Roland TB303. Een instrument dat dé drijvende kracht was achter de acid house, een genre dat in het begin van de 90’s populair was. Een groot verschil met bijvoorbeeld Aqua en de Vengaboys die in 1998 in ons land de charts bevolkten.
Ewan McGregor had uiteindelijk zelf weinig te maken met de single. Uiteraard, het was zíjn stem die we hoorden, maar hij was gewoon keurig gecredit toen PF Project zijn monoloog uit de eerste scène van Trainspotting gebruikte voor deze plaat met daarin die fantastische pay-off:
I chose not to choose life, I chose something else
