Op 11 februari 2022, de dag dat ik deze blog schrijf, is het precies 10 jaar geleden dat Whitney Houston overleed. Ik heb al een paar keer een stukje over haar geschreven en ik was dan ook niet zo snel van plan om dat nog eens te doen maar hiervoor maak ik een uitzondering.
Whitney’s artistieke genialiteit werd op de CD niet zo goed vastgelegd als live. Wat zij live deed was ongeëvenaard en bizar goed. Helaas zijn de meeste opnamen alleen via amateuropnamen op YouTube te vinden. In Nederland weet men half niet hoe goed Whitney was en welke invloed zij op de muziek heeft gehad. Vanwege Whitney kregen andere donkere artiesten een kans om op kanalen als MTV te verschijnen. Onder andere Anita Baker heeft dit benoemd. Meer dan welke artiest dan ook (dus ook Michael Jackson) zette zij de koers uit voor de hedendaagse R&B. Ze is van invloed geweest op enorm veel artiesten, ik noem er een aantal: Lana Del Rey (die Whitney’s naam op haar lichaam heeft getatoeëerd), Mariah Carey, Rihanna, Lady Gaga, Beyoncé, Céline Dion, Alicia Keys, Jennifer Hudson, P!nk, Adele, Christina Aguilera, Toni Braxton, Britney Spears, Kelly Rowland, Nicki Minaj, Nelly Furtado, Kelly Clarkson, Brandy en Mary J. Blige.
Whitney bracht de Gospel en Soul naar de popmuziek. Toen zij opkwam was er geen zangeres die de soulvolle gospel en kwaliteit combineerde met popmuziek in één stem en stijl. Haar stem had een bijna belachelijk (mooie!) helderheid, ongelofelijke kracht, reikwijdte en virtuositeit. De toon van haar stem was schitterend en zo rijk. Toen ze op haar best was, was ze live ongeëvenaard. Niemand kan zo zingen als zij deed, of het je smaak was laat ik in het midden, maar niemand kon wat zij deed. Niets was een match voor haar machtige mezzosopraan stem.
Een quote van Narada Michael Walden over Whitney als artiest en over haar stem haal ik graag nogmaals aan: You hear gospel in her. You hear a little fast hummingbird at all times. Then when she wants to use it, she pours it on, but otherwise she is very quiet in the voice. It’s the church rawness that she brings to pop and soul that makes it go ‘pow’. That’s what makes Whitney genius to me. The combination, the new combination. The high brand.
In 1998 bracht Whitney haar meesterlijke album My Love Is Your Love uit. Zelf werkte ze als producer mee aan dit album. Alleen al de titeltrack die bestaat uit een mix van R&B, Hip hop, Soul en Reggae is briljant. Op het album staat een briljante cover van Stevie Wonder’s I Was Made To Love Her. De titel is aangepast naar I Was Made To Love Him. Het nummer is geproduceerd door Lauryn Hill en het verhaal gaat dat Lauryn en Whitney tot het nummer zijn gekomen in een spontane sessie in de studio. Misschien is dat de reden dat ik het nummer wat betreft het studiowerk van Whitney één van haar beste nummer vind. Het laat ook perfect zien hoe geniaal Whitney als vertolker van materiaal was. Vaak vond ze diepte en soul in een lied waarvan de schrijvers en componisten niet eens wisten dat het er was. Stevie Wonder, Henry Cosby, Lula Mae Hardaway en Sylvia Moy schreven overigens het originele nummer.
Ik vind het onvoorstelbaar dat er nog geen degelijk livealbum van Whitney is uitgebracht. Er is een livealbum, maar dat doet haar geen recht aan. Een gospelalbum én een nieuw livealbum schijnen er wel aan te komen. Hopelijk zijn die albums zo speciaal dat er weer een blogje over Whitney kan volgen tegen die tijd.
