Toen zijn vader overleed op 52-jarige leeftijd, besloot Townes van Zandt het verleden te laten voor wat het was en zich te gaan richten op de muziek. Hij stopte met zijn rechtenstudie en ging touren en liedjes schrijven. Waitin’ Around To Die was zijn eerste eigen nummer. En wat een uitmuntend nummer om je songwiter-schap mee te beginnen. Het beschreef in zekere zin zijn eigen toekomst, hoe het zou verlopen in zijn leven door te kiezen voor het muzikanten-bestaan. Rooskleurig zou het niet gaan worden, hij kende zichzelf daarvoor te goed. Er was veel gedonder in het verschiet, drank zou er aan te pas gaan komen, veel geld zou worden vergokt. Maar al met al zou dat allemaal makkelijker zijn dan alleen maar doelloos wachten op de dood.
Sometimes I don’t know where
This dirty road is taking me
Sometimes I can’t even see the reason why
I guess I keep a-gamblin’
Lots of booze and lots of ramblin’
It’s easier than just waitin’ around to die
Als singer-songwriter werd hij één van de beste ooit. Soms leken zijn Country-, Folk- en Blues-nummers als in een droom tot hem te komen. Met name eind jaren zestig, begin zeventig was hij productief en maakte hij vele klassiekers. Van Zandt was met name van de briljante nummers, zijn albums hebben over het algemeen nooit het predicaat meesterwerk opgeplakt gekregen. Al kunnen zijn albums uit die tijd qua materiaal nog moeiteloos de concurrentie aan met het beste werk van de meeste collega artiesten, de essentie van Townes van Zandt werd met het studiowerk niet altijd naar boven gehaald. Het beste leek hij uiteindelijk voor de dag te komen met een live album: Live At The Old Quarter, Houston Texas, is een dubbelaar uit 1977, een registratie van een optreden van vier jaar daarvoor. Het is eenvoudig van opzet, je hoort één man, zijn gitaar, indringende liedjes, en relativerende flauwe humor tussen de liedjes door (What’s white and crawls up your leg? Uncle Ben’s Perverted Rice). Het album is krachtig vanwege de hoeveelheid uitmuntende tracks en vooral ook om het eerlijke en directe geluid. Dichter bij Van Zandt kun je als luisteraar niet meer komen.
Los van zijn reputatie als liedjesschrijver werd de mythe van Townes van Zandt met name door zijn destructief gedrag gevormd. En uiteindelijk ook door zijn voorspellende gaven. Hij leefde in zekere zin zoals hij het had beschreven in Waitin’ Around To Die. In plaats van alleen een braaf leven als advocaat, of uiteindelijk politicus, zoals het eigenlijk was opgelegd. Het was echter wel een wonder dat hij pas op 1 januari 1997 overleed. Het had ook eerder gebeurd kunnen zijn, bijvoorbeeld toen hij op een keer met zijn vriend Steve Earle in een buitengewoon emotioneel spel Russisch roulette belandde. Nee, het moest gaan gebeuren op zijn 52ste, met een hartaanval. Precies zoals bij zijn vader. Hij had het al een aantal keer bij zijn laatste ex-vrouw aangekondigd, en het geschiedde. Hij moest dus niet alleen leven als in zijn eigen omschreven blues. Ook zijn dood had hij blijkbaar al uitgetekend.
