Eén van de meest opwindende plaatjes uit de sixties: Hold Me van iemand die zich P. J. Proby noemde. Het begon zacht en romantisch When you’re near me I feel so romantic etc., dan een mondharmonica die uit de hel leek te komen; daarna viel de band in met een straf ritme. P. J. Proby vertolkte de tekst op een manier die de schrijvers van dit nummer (Little, Oppenheim en Schuster) in 1933 vast niet voor ogen hadden. Maar de tieners (zoals we toen genoemd werden) vonden het prachtig. Proby had zijn weg gevonden naar de harten van het jonge publiek en een hele reeks singles zou nog volgen. Ik noem er een paar: Together, Somewhere, I Apologise en andere tranentrekkende nummers; voor mij konden alleen Let The Water Run Down en Nicky Hoeky nog door de beugel maar dat is en blijft een kwestie van smaak.
Inmiddels had hij zijn muzikale glazen ingegooid door in 1965 tijdens een optreden uit zijn strakke broek te barsten. Een langdurige boycot op de podia en op TV was het gevolg. Een beetje hypocriet in een land waar flink wat beatgroepjes optraden in broekjes die zo strak waren dat je er als jong meisje alleen maar giechelend naar kon wijzen.
Door de jaren heen is Proby, die eigenlijk gewoon James Marcus Smith heette, stug doorgegaan in de muziek met allerlei muzikale collega’s. Een paar voorbeelden:
In 1978 speelde hij in een Rockmusical en trad hij op in cabarets en nachtclubs. Nam hij een elpee op met onze eigen Focus en wat ik ervan hoorde vond ik alleszins de moeite waard.
Hij speelde Elvis in een musical over het leven van Elvis Presley, maar hij raakte zijn rol kwijt omdat hij weigerde zich aan zijn tekst te houden. Later speelde hij de hoofdrol in een musical gebaseerd op zijn eigen leven. Hij speelde Roy Orbison in weer een andere musical.
In de jaren tachtig probeerde men Proby’s carrière nieuw leven in te blazen door het opnemen van allerlei coverversies van bestaande hits, maar dat bleek geen succes. Later toerde hij door Amerika en Europa als The Godfather in The Who-musical Quadrophenia.
In 2018, hij was toen al tachtig jaar oud, trad hij nog op in televisieshows en theaters. Voor zover bekend, woont hij nog steeds in een dorp ergens op het Engelse platteland.
Vergeet niet zijn prachtige, Johnny Cash-achtige Today I Killed A Man I Didn’t Know.