Twitter was de bron: Paddy Moloney overleden, de oprichter van The Chieftains, een van Ierland’s meest fameuze folkgroepen. Mogelijk gaan er weinig bellen rinkelen. Hier op Ondergewaardeerde Liedjes is folk namelijk een ondergewaardeerd genre. In 2015 een keer een battle, verder komt het niet veel voorbij, maar The Chieftains, is niet zo maar een bandje. De groep begon in 1962 in Dublin en was na bijna zestig jaar, nog steeds actief, al waren zij wel bezig met hun farewell tour, waarvan een aantal optredens door corona nog was uitgesteld. Zestig jaar als band is maar weinigen gegeven. The Chieftains speelden traditionals naast eigen werk; veelal instrumentale muziek, met traditionele instrumenten: doedelzak, viool, fluit en bodhran.
Paddy Moloney, Pádraig Ó Maoldomhnaigh op z’n Iers, kreeg van zijn moeder een tin whistle toen hij zes was. Twee jaar later begon hij ook de uilleann pipes te bespelen en later kwamen de accordeon en de bodhran daar nog bij. Zijn eerste opdracht was muziek arrangeren voor een theaterstuk, The Golden Folk. Vervolgens maakte hij samen met een drietal gelijkgestemden traditionele Ierse muziek als waren zij een kamerorkest en die ervaring leidde in ’62 tot The Chieftains. Zij brachten meerdere albums uit, speelden live, maar bleven amateur ondanks dat zij op wilde sixties-parties indruk hadden gemaakt op de nodige beroemdheden, zoals Marianne Faithfull, Mick Jagger en Paul McCartney. Rond ’75 gingen zij eindelijk als beroeps verder, na een geweldig ontvangen concert in de Royal Albert Hall.
The Chieftains gingen meer en meer toeren en Paddy Moloney werd steeds vaker gevraagd voor filmmuziek (Barry Lyndon, Treasure Island, The Grey Fox, Braveheart, Gangs of New York), In 1984 waren Moloney en zijn Chieftains de eerste westerse muzikanten die in China mochten spelen, al kregen zij niet betaald. De publiciteit betaalde zich vervolgens vanzelf uit. Ook werd een prachtig livealbum uitgebracht van de Chinese optredens. Eén van hun populairste platen was The Long Black Veil uit ’95. Daarop zijn naast eerder genoemde Faithfull en Jagger ook de andere Stones, Mark Knopfler, Ry Cooder, Sinéad O’Connor, Sting, Tom Jones en Van Morrison te horen.
Ook met Paul McCartney maakte Moloney muziek en bijvoorbeeld ook met Mike Oldfield, Stevie Wonder en Don Henley, om er nog enkele te noemen, ja zelfs Madonna! De waslijst is gewoonweg te lang om hier volledig te memoreren. Een ander opmerkelijk wapenfeit is een optreden van zijn Chieftains voor paus Johannes Paulus de tweede en ook hun zes Grammy’s mogen niet vergeten worden. Kortom, niet alleen een heel lang, ook een heel rijk muzikaal leven, al bleef hij altijd bij de essentie van de Ierse folk.
In mijn beleving waren The Chieftains dertig jaar geleden al oude mannen. Dat zal te maken hebben gehad met hun lak aan mode, trends en hypes. Zij hadden een pak aan of zagen eruit als de wat oudere buurman in z’n vrije tijd. Who cares? Het ging hun om de muziek, de tijdloze traditionele muziek. Toen Paddy Moloney op 12 oktober overleed was hij 83, slechts een paar jaar ouder dan de nog levende Beatles en Stones-generatie. Aan een opvallend onopvallend bestaan kwam een einde. Hij laat een omvangrijk oeuvre achter: traditionals, eigen muziek en talloze bijdragen aan andere grootheden. Ons rest een zeer diepe, gewaardeerde buiging.
Foto: Paddy Moloney is de tweede van links
