Heeft black metal zoiets als liedjes? Onder liedjes versta ik toch eerder iets fijngevoeligs, teders. Je kunt veel zeggen van Cradle Of Filth, maar dat het fijngevoelig is zou niet het eerste zijn wat in mij opkwam. Ik heb wel altijd wel een zwak gehad voor Cradle Of Filth. Je kan natuurlijk van alles vinden van de duistere teksten die je, als je ze al kan verstaan, door de screams en gruist en lage metal geluiden, maar het is echt heel goede muziek. De eerste albums behoren bij mij tot de beste metal albums ooit. De sfeer, de soundscapes tussen de nummers door, maar ook het melodieuze van sommige van de nummers, ik vond en vind het echt geweldig. En als je ze ooit hebt zien optreden (uiteraard met schmink op), dan blijken ze ook gewoon best humoristisch te zijn tussen de nummers door.
Hoe dan ook, er zijn twee versies van dit nummer waarbij de eerste versie uitkwam op het debuut album in 1994 en het tweede op een EP in 1996 dat eigenlijk wat haastwerk was omdat ze naar een ander label wilden overstappen. De versie hierop is nóg iets sneller. Enter the blast beat…
De blast beat is een vorm van drummen waarbij de 180 bpm kan worden aangetikt (no pun intended). En dat allemaal zonder computers maar met een speciale drumtechniek. Uiteraard heb je daar ook weer allemaal vormen in die ofwel in de hardcore en punk populairder waren of in de metal. En de snelste (denk ik, ik ben geen drummer laat staan kenner van drumtechnieken) is de gravity blast beat. Dit nummer van Cradle Of Filth is voor mij de eerste keer dat ik met de gravity blast beat in aanraking kwam.
De intro van het nummer is al vrij onheilspellend met bas en drum als harde kern van wat nog komen gaat. Dit wordt door een scream gevolgd en na een stevige gitaarinval vallen zang en gitaar weer weg om de bas een geweldige loop in te laten zetten waarbij de drums afwisselend snel en ultrasnel te keer gaan. En dan moet de rest van dit onheilspellende nummer nog komen… Ik zou zeggen, geef het een kans ook als dit genre niet je ding is. En als je het een kans geeft, pak dan ook de teksten er bij. De thematiek is – hoe kan het ook anders van een Engelse black metal band – gotisch, sferisch en ach, af en toe absurd, maar who cares.
Dit is niet zomaar een ondergewaardeerd liedje, dit is een moddervet ondergewaardeerd liedje.
