De naam George Frayne IV zal bij weinigen belletjes doen rinkelen. Zelfs zijn alter ego Commander Cody zal waarschijnlijk weinig lezers bekend voor komen. Toch verdient deze artiest, die op 26 september 2021 op 77 jarige leeftijd overleed, meer dan een voetnoot in de geschiedenis van de popmuziek.
Commander Cody & His Lost Planet Air Men behoort in zekere zin tot dezelfde categorie als bijvoorbeeld Gram Parsons, Eagles en Poco enerzijds en Grateful Dead en New Riders Of The Purple Sage anderzijds. Ook zijn er overeenkomsten met Engelse pubrock bands als Brinsley Schwarz. De verbindende factor tussen al deze bands is dat ze allen op verschillende manieren putten uit het country idioom. Commander Cody & His Lost Planet Airmen vindt zijn inspiratie daarbij vooral in de (ook destijds) wat ouderwetse genres als western swing, boogiewoogie en rockabilly. De grootste hit van de band is een cover van het rockabilly nummer Hot Rod Lincoln uit 1955.
Voor dat we nu de band afschrijven als een simpele hillbilly bar band, moeten we toch even verder luisteren. Frayne (19 juli 1944, Boise, Idaho ) richtte de band op in 1967 in Ann Arbor, Michigan, de plaats waar in dezelfde periode ook Iggy Pop & The Stooges zijn te vinden, als ook de roemruchte MC5. Voor de naam van de band vindt hij inspiratie in de science fiction series uit zijn jeugd. Commando Cody is de held in een 12-delige filmreeks. Frayne studeerde in de stad aan de universiteit, waar hij een beeldende kunstopleiding afrond. Hij zal altijd kunst blijven maken.
Anders dan de plaatsgenoten, die beide als voorlopers van de punk gelden, trekt Frayne in 1969 naar de Bay Area (San Francisco) om daar, vrij vertaald Voor de country hetzelfde te betekenen als Paul Butterfield voor de blues. Of die missie geslaagd is waag ik te betwijfelen, maar we moeten vaststellen dat het eerste album Lost In The Ozone (1971) wonderwel goed aanslaat. Niet enkel bij rednecks, maar juist ook bij de hippies. Het in termen van Muziekkrant OOR’s popencyclopedie ‘voorbeeldige’ tweede album Hot Licks, Cold Steel & Truckers Favorits (1972) is wederom een bijzondere verzameling liedjes, dit keer bijeengehouden door het truckers thema. Mama Hated Diesels is mijn favoriet. Na een volgend album volgt al snel het eerste live album. En terecht. CC&HLPA bouwt met de mix van standards en eigen nummers een stevige live reputatie op. Ook de vele nieuwe uitgaven van oude optredens getuigen hiervan. Meer hippie dan Bob Wills, meer humor dan Eagles en meer rock’n’roll dan Grateful Dead. De plek van Commander Cody in het popspectrum lijkt ook wel wat op die van Normaal. Ze maken boerenrock, maar zijn zeker niet alleen geliefd onder boeren.
CC&HLPA maakt in totaal 7 albums tot de band in 1976 uiteen valt, maar Frayne zal solo en in verschillende Commander Cody-constellaties energiek blijven optreden tot begin 2020. Onderstaande opname van 1977 laat dat zien.
Hij overleed aan kanker. Commander Cody (1944-2021) – Forever Lost In The Ozone
