Dit is een column van iemand die oud wordt. Te oud is. Te oud om mee te gaan in sommige trends en ontwikkelingen: TikTok? Pardon? K-pop? Geen idee. Chill? Eigenlijk zeg ik liever gaaf of relaxed. Maar vooruit, ik snap dat dingen veranderen. Maar als je me vraagt naar de stand van de met autotune doorspekte stand van zaken rond de Nederhop dan wil ik eerst even terug gaan naar de oude school. Immers, schatplichtig zijn aan de reuzen en innovator uit het verleden betekent dat er even een boompje opgezet moet worden voor Osdorp Posse.
De OP was onder aanvoering van Def-P de eerste die dacht, waarom dat gedoe in het Engels, wat is er mis met rappen in je moerstaal. En daarmee ontketenden ze dé Nederhop-revolutie. Vanaf begin jaren 90 waren ze onderwerp van gesprek en controverse, maar ook van vernieuwing en een branie die nog niet eerder gezien waren. Om met dat laatste te beginnen: los van de Nederlandse taal wist de groep ook gelijk een hausse aan vernieuwing mee te nemen. Niet alleen de beats op de Atari en het meegaan in de metal en hiphop cross-overs (in dit geval met Metalband Nembrionic en later met Blind Justice). Dat combineerden ze met een DIY mentaliteit (bijvoorbeeld doordat Def-P het artwork voor een groot deel deed) en super energieke live optredens.
Zelf heb ik ze een paar keer gezien. In ieder geval een keer in Bibelot in Dordrecht waar ik backstage mocht en kaasblokjes heb gegeten met de band (geen idee meer hoe dat zat). Een paar jaar later traden ze op het Dour festival op een buitenpodium op. Dour ligt in Wallonië en het waren gevoelsmatig de vier natste dagen in juli sinds de jaartelling begon, want ik was daar met een studievriend en we hebben letterlijk alleen maar blubber gezien. Niet alleen onze tent lekte, zelfs de festival tenten (dus die met podium) lekten. En bij één van de buitenpodia traden ze op, maar dat was dus echt met niet veel meer dan 100 man (Nederlanders?) publiek. Maar ze gaven desondanks met trommels en weet ik wat nog meer een show weg alsof er 100.000 man stond.
Er waren de tekstuele spitsvondigheden: creatyfuslijers, godvoordommen, geendagsvlieg, de alcohol-list, of ook het van de Beastie Boys afgekeken geen slaap tot Osdorp. Maar in de teksten lag ook controverse, want naast de geestigheid waren de teksten toen ook al voor velen vrouwonvriendelijk en kregen ze het verwijt ghettootje te spelen. De populaire vraag is dan altijd of iets ‘nu nog zou kunnen’, maar destijds was er ook voldoende gespreksstof. Teksten als Kaaskopkut houdt je irritante smoel, en de tekst van vrouwonvriendelijk, tja, daar vielen ongetwijfeld al heeeeeeel veel mensen over en dat zijn er vast niet minder op geworden.
Ieder zijn ding qua interpretatie van teksten natuurlijk, maar ik heb het nooit heel serieus genomen en vond het ook vooral grappige teksten. Zeker ook in een nummer als Moordenaars is de humor ruim aanwezig (toen kwam er een gozer tussenin die zei: pardon, u neukt mijn vriendin, oh mijn god ze willen ons vermoorden, maar ik denk dat god haar even niet hoorde, of ik ben een moordenaar, maar hij is moordenaarder). Ik zeg niet dat ik als 13-14 jarige het juiste publiek was voor deze teksten, maar ik ben er geloof ik niet veel slechter van geworden.
Wat er vandaag de dag uitkomt is natuurlijk lang niet allemaal slecht, zeker niet. Maar voor mij geldt dat er uiteindelijk niemand kan tippen aan de Osdorp Posse-stijl.
