In de battle over bloed heb ik al eens mijn licht laten schijnen over het trio Low uit Duluth, Minnesota. Aanvankelijk vanaf 1993 een trio. Kern is het echtpaar Alan Sparhawk en Mimi Parker. Naast bandleden ook nog echtelieden. Sparhawk zingt en speelt gitaar. Parker drumt en zingt. In de bijna dertig jaar dat Low bestaat is dit echtpaar vergezeld van een aantal bassisten. De laatste was bassist/keyboardspeler Steve Garrington die het vol heeft gehouden sinds 2008, maar sinds 2020 geen deel meer uitmaakt van Low. We hadden toch al meestal geen bas nodig, verklaarde Sparhawk in het interview in de NRC van 7 september 2021.
Aanvankelijk zat de chemie van Low vooral in het dragende van de muziek. Pastoraal werd het genoemd, of slowcore, ten tijde van Things We Lost In The Fire uit 2001. Beklemmend, bezwerend. Tel daarbij op de engelstem van Parker en de conclusie is: Low is een bijzondere band. Kennelijk was dat nog niet voldoende. Het moest extremer en dat is gelukt. De liedjes op Double Negative uit 2018 ontberen songstructuren. Noise-invloeden waren al niet vreemd, maar in Double Negative ging het volledig over de top. Alsof er storingen waren tijdens de opnames, die per ongeluk zijn opgenomen, en die vervolgens bij toeval op plaat zijn verschenen. Volstrekt compromisloos maar wellicht ook tot eigen verbazing het grootste succes. Double Negative stond zelfs op 2 op de eindlijst van de OOR.
Dat moet naar meer hebben gesmaakt. In augustus 2021 verscheen de nieuwe single More. Allerlei referenties duiken op, zoals My Bloody Valentine, maar het is veel te eigen om af te doen als een epigoon. Leunend op een riff die klinkt als botte scheermesjes. Met daaroverheen de droom- en dromerige stem van Parker. Na nauwelijks een minuut houdt de riff aan, en aan, en aan. En met net aan twee minuten is het klaar. Weer compromisloos. Weer beeldschoon. En het doet verlangen naar meer Low. Dat is gekomen, op 10 september is hun nieuwe plaat Hey What verschenen. Een plaat waar je je keer op keer in kunt onderdompelen en waar je steeds nieuwe dingen in hoort. Met weer noise en vreemde songstructuren maar ook altijd die prachtige samenzang. Een bezwerend en vervreemdend mooie plaat. Ook deze plaat doet verlangen naar meer en ook dat komt ongetwijfeld. Tijdens het concert op 5 mei 2022 in Paradiso.
