In de vierde battle over guilty pleasures blogde ik over Gold van Spandau Ballet. Terecht was één van de reacties op Twitter: wat is er nu guilty pleasure aan Spandau Ballet? Daarnaast; geldt dat niet voor ieder heimelijk genoegen binnen de muziek? Ik zou iedereen willen aanmoedigen om vooral datgene te luisteren wat je mooi vindt. Om deze reden nogmaals aandacht voor Spandau Ballet, een band die nog veel meer credible is dan de bekende hits met de smekende stem van Hadley.
Afgelopen zomer zag ik een documentaire over de Blitz, een club in London. Een plek die op een zeker moment zo interessant is geworden dat David Bowie zich meldt. David Bowie die voor de Blitzgangers een jeugdidool was waar zij qua extravaganza op voortborduurden. Het begin van travestie-acceptatie en mensen die in de Blitz een veilige plek vonden om uiting te geven aan wie ze waren. De keerzijde daarvan was dat wanneer je te ‘alledaags’ was geen toegang kreeg. In deze hautaine houding was de portier dan weer wel zo consequent dat zelfs Mick Jagger niet werd toegelaten. Wie zeker wel werd toegelaten was Tony Hadley, de zanger van Spandau Ballet, en zij maakten in de vroege jaren ’80 hun opwachting in de Blitz. Over Hadley zou ik nog een aparte blog kunnen wijden, want hij is nogal een karakter. Na een hereniging in deze eeuw gaan de wegen van Hadley en de rest van Spandau Ballet in 2017 uiteindelijk definitief uit elkaar.
Tijdens de eerste optredens van Spandau Ballet dosten de bandleden zich uit in bijzondere kledij, zoals piratenpakken en andere extravagante kleding. Vanaf hun grotere doorbraken zoals True wordt dit verruild met nette pakken. Ook de muziek klinkt wezenlijk anders op de eerste twee albums, ondanks het feit dat wel duidelijk is dat je Spandau Ballet hoort. Hun eerste single To Cut A Long Story Short doet mij ook wel denken aan een band als Fischer-Z uit diezelfde periode, maar dan met een betere stem. Want je kunt veel vinden van Tony Hadley, zijn stem staat als een huis.
Uiteraard moet aan deze wat softere vorm van de New Wave en Punk ook een label gehangen worden en dat wordt ‘New Romantics’. Er wordt nogal eens wat schamper gedaan over deze muziekstijl. Geheel onterecht, want het markeert een belangrijk tijdsbeeld met de daarbij behorende stromingen. Om een lang verhaal kort te maken: To Cut A Long Story Short, de eerste single van Spandau Ballet, is een belangrijke mijlpaal in de muziekgeschiedenis van de moderne popmuziek. Met dit laatste statement hoop ik iets van de guilty pleasure goed te maken, gewoon pleasure.
Goed nummer, leuk artikel.