Vijf jaar geleden heb ik voor het eerst meegedaan aan een battle op dit onvolprezen blog. Guilty Pleasures was het onderwerp van de battle.
Laat nu net dat onderwerp, de guilty pleasure, een mooi haakje zijn voor mijn lofzang op Cuddly Toy van Roachford. De schrijvers verbonden aan de Ondergewaardeerde Liedjes, zijn snobs. Zonder uitzondering. De door Ondergewaardeerde Liedjes met Pinguin Radio geïnitieerde Snob 2000 als alternatief voor de Top 2000 zegt alles. Het zijn van een snob brengt een bepaalde houding mee. Bij voorkeur is obscuur de norm. Liedjes die nog niemand heeft gehoord. Minder dan 1000 keer beluisterd op Spotify. Zie mij de ontdekker zijn van deze volstrekt ondergewaardeerde band.
Schijn bedriegt echter. De gemiddelde blogger haalt absoluut niet de neus op voor Top 40-materiaal. En dan kan het zomaar gebeuren dat de loftrompet wordt gestoken over Nick Kamen. Of The Christians. Of Tony Scott. Janet Jackson. 3 J’s. Volkomen terecht overigens: geweldige artiesten met geweldige liedjes en dat is uiteindelijk de norm. Het hoeft dus niet steeds meer obscuur, ingewikkeld, duister, alternatief.
Zo kom ik bij Cuddly Toy van Roachford uit. 1988 kwam dit topliedje uit. Hele fijne riff als intro. Onmiskenbaar jaren-80 synths. Met als toetje de soulvolle zang van Andrew Roachford. Voor een vijftienjarige op zoek naar de bepaling van muzikale identiteit een interessant liedje: de riff heeft echt een rockgevoel dat bij typische jaren ’80 muziek niet gebruikelijk was. Zou Cuddly Toy voor mij de wegplaveider zijn geweest naar bijvoorbeeld Glamour Boys van Living Colour? Geen idee. Top 40 en jaren ’80 materiaal? Zeker! Obscuur? Ingewikkeld? Alternatief? Absoluut niet. Guilty pleasure? Voor degene die zijn neus ophaalt voor een slick jaren ’80 liedje vast wel. Voor mij niet. Ik vind het echt een lekker popliedjes dat ik al tijden niet had gehoord. Een minder grote hit dan ik in mijn gedachten had overigens: Cuddly Toy strandde op de 18de plaats van de Nederlandse Top 40.
Het is verleidelijk om Roachford te zien als een eendagsvlieg. Eén hit en nooit meer iets van gehoord. Daarmee doen we Roachford tekort. Cuddly Toy stond op de debuutplaat uit 1988. Sindsdien heeft Roachford met enige regelmaat een nieuwe soulplaat uitgebracht. De laatste plaat heeft Twice In A lifetime en dateert uit september 2020: pas een jaartje oud dus. Mooi verzorgde zeer plezierig in het gehoor liggende liedjes. Geïnspireerd op Motown: koortjes, blazers. En op de stem van Andrew Roachford blijkt geen enkele sleet te zitten. Deze zomer is daarom een mooi moment voor de spotlights op Roachford.
In augustus staan de vergeten hitjes centraal; liedjes die de absolute top niet wisten te halen of zelfs gewoon in de vergetelheid dreigen te komen. Liedjes ook die een vette herinnering oproepen bij de auteur van de blog.
