John ‘Speedy’ Keen draaide in het Britse muziekwereldje al een tijdje mee als roadie van onder andere The Bluesbreakers en The Who, het bandje van zijn neef Pete Townshend. Hij had al in 1967 de aandacht op zijn talent gevestigd door de song Armenia City In The Sky voor The Who te schrijven.
Townshend was eind 1968/begin 1969 bezig een bandje te formeren rond Andy (Thunderclap) Newman, een iets oudere multi-instrumentalist met een vlassig ringbaardje en een hoedje. Hij koppelde hem aan zijn neefje John als drummer en een wel zeer jonge (16 jaar) Jim McCulloch als gitarist. Samen met ene Bijou Drains als bassist namen ze het nummer Something In The Air op, wat Speedy Keen zelf had geschreven. Producer Pete Townshend voegde nog wat sfeerverhogende instrumentatie toe. Binnen enkele weken bereikte het nummer de eerste plaats in de Britse hitparade.
Met het succes ontstond er ook een groot probleem: de groep moest optreden. Bijou Drains, bij de burgerlijke stand bekend als Pete Townshend, kon natuurlijk niet mee op tournee. Keen nam de leadzang voor zijn rekening en de groep werd aangevuld met Jim Avery op bas en Jack McCulloch (de broer van Jim) op drums. Helaas klikte het op het podium niet tussen deze vier mannen en na het album Hollywood Dream viel de groep in deze samenstelling uit elkaar.
Speedy Keen ging solo verder, met weinig succes helaas. Hij richtte zich op het produceren van platen voor onder andere Motörhead en speelde mee op een plaat van de Muggers. Hij mocht niet ouder worden dan 56 jaar.
Andy Newman bracht ook een solo-album uit, maar na een aantal minder geslaagde Thunderclap-reïncarnaties gaf hij het op. Rond 2010 stelde hij een nieuwe band samen met onder andere Josh Townshend, ook een neef van Peter Townshend. Hij overleed in 2016 op 73-jarige leeftijd.
Jim McCulloch schopte het muzikaal gezien nog het verste: na een korte tijd in Stone The Crows stapte hij over naar Wings en vervolgens naar Small Faces. Maar niet lang na zijn aantreden bij The Dukes overleed hij in 1979 aan een overdosis.
Jim Avery richtte de Third World War Band op en overleed in 2014.
Over Jack McCulloch zijn verder geen gegevens te vinden.
Het succes van Something In The Air kun je toeschrijven aan de heersende tijdgeest. 1969 (ten onrechte aangeduid als de Summer of Love) was in vele opzichten een woelig jaar. Zo had je de Praagse Lente, de Vietnamoorlog, Noord-Korea, de grensconflicten tussen Rusland en China. De studentenrevoltes die vanuit Engeland ons land bereikten met als gevolg de Maagdenhuisbezetting. De grimmige bioscoopfilms als Easy Rider en Butch Cassidy. Dit nummer paste daar wel heel makkelijk tussen; het was een regelrechte oproep om rellen te ontketenen: Hand out the arms and ammo, we’re going to blast our way through here. Dat is toch duidelijke taal.
Al met al was het een heel opvallende song geworden. Dankzij de hoge stem van Speedy Keen en de zuigende en melodieus zingende bas van Bijou Drains ofwel Pete Townshend met de gitaarakkoorden van Jim McCulloch als bindmiddel. Maar vooral de inbreng van Andy Thunderclap Newman op de piano met zijn twee ijzeren vuisten en een setje riedels (die uit een warming-up oefening van een enigszins gevorderde pianostudent leken te komen) gaf het nummer het opruiende karakter wat Speedy voor ogen had.
In augustus staan de vergeten hitjes centraal; liedjes die de absolute top niet wisten te halen of zelfs gewoon in de vergetelheid dreigen te komen. Liedjes ook die een vette herinnering oproepen bij de auteur van de blog.
