Ja! Het staat er toch echt. Ik snap er niet veel van, maar toch. Ik was voor dit nummer even op zoek in de Top 40 op welke plaats dit nummer had gestaan. Niet dus, zag ik, sterker nog, deze band heeft nooit in de Top 40 gestaan zelfs. Alleen ooit een tipparade notering van 4 weken in 1984 met Love Is A Wonderful Colour. De band scoorde wel wat kleine hitjes in Engeland en zelfs in Amerika, maar dus nooit hier. Zelfs niet met dit nummer. Hoe is het mogelijk.
Deze Britse alternatieve rockband werd opgericht in 1980 en tot aan 1990 was deze band actief. New wave, een beetje postpunk en alternatieve rock. In 1988 kwamen ze bij mij op het netvlies met High Time, een geniaal rock /punk nummer, maar deze ballad uit hetzelfde jaar laat een heel andere kant van de band zien.
Een beetje research leert mij dat dit wel een klein hitje in Engeland was, dus als we het thema van deze maand wat breder opvatten, dan was dit wel een klein hitje. In ieder geval een liedje wat gehoord moet worden. Want laten we wel wezen, deze ballad mag er zijn. Minder punk, maar dit is gewoon een mooi popliedje. De band rond zanger en gitarist Ian McNabb laat hier zien dat de band hele goede liedjes kon schrijven. Commercieel succes bleef uit, maar dat geeft mij toch weer mooi de gelegenheid om hier een mooi stukje over te schrijven.
Zoals zoveel liedjes gaat het hier over hartzeer. Het meisje heeft hem verlaten. En de zanger snapt het niet. Zoals zo vaak natuurlijk. Het is wellicht een atypisch nummer van de band, maar wat mij betreft wel hun beste worp. Overigens kun je de band nog wel steeds zien optreden, want de laatste jaren toeren ze weer door met name Engeland.
In augustus staan de vergeten hitjes centraal; liedjes die de absolute top niet wisten te halen of zelfs gewoon in de vergetelheid dreigen te komen. Liedjes ook die een vette herinnering oproepen bij de auteur van de blog.
