Onze Roek heette Willemze van geboorte (1943) en in 1961 sluit hij zich aan bij The Fighting Cats. De band trekt aandacht mede vanwege de gebrilde zanger die daardoor sterke overeenkomsten met Buddy Holly heeft. De deelname aan een talentenparade levert een radiodebuut op en optredens in het buitenland. De eerste twee singles floppen, maar met I’ll Cry scoren ze een hitje (een week op 40 in de Top 40). Onterecht, want het is een mooie combinatie van beat en close harmony. De opvolger is het Nederlandstalige Kom Terug En Dans Met Mij (You’ll Never Walk Alone) en een terechte misser, ondanks dat het gitaarwerk wel leuk is. Please Don’t Go Away is een perfect voorbeeld van Merseybeat, maar Nederland loopt er niet warm voor. Het saaie en gezapige Take Your Time wordt hun grootste hit, maar hoger dan de 32ste plek zit er niet in.
Op aanraden van Veronica’s Rob Out veranderen ze de naam in Roek’s Family en scoren een stevige hit met Get Yourself A Ticket, dat net de Top 10 niet haalt. Het lied is bekend vanwege het gekreun en het herhalen van de melodie (à la Hey Jude). Er volgen nog een aantal singles, maar de rek is eruit en de band splitst zich op. Roek gaat zich toeleggen tot solodingetjes en produceren. De band (met Will Luikinga en Richard de Bois) gaat verder als Ginger Ale met zanger Koen Merkelbach (ex-Names And Faces, Dean Alan Set en George Cash). Enig sinds wrang scoren die wel een twee grote hits (The Flood, gebaseerd op de Parelvissers van Bizet) en het flauwe Scoobidab).
Roek maakt vervolgens een single met ex-Masker Jaap de Groot als Mike & Michael. Ze maken in 1971 en 1972 vier singles, maar uitsluitend A Star weet de hitparade te halen (4 weken met een top op #23). Over en sluiten, dus.
Een jaar later neemt hij twee Nederlandstalige singles op waarvan Elsje een kleine hit wordt. Opvolgers floppen (ondanks de hulp van Alexander Curly) en betekenen het definitieve einde als zanger. Hij legt zich volledig op producties voor andere artiesten.
In 1980 zit de carrière van André Hazes in de slop en met hoop op hernieuwd succes neemt de volkszanger met Roek Williams het carnavalsplaatje Een Glaasje Bier op. Dan verschijnen de sleutelfiguren Tim Griek, Jacques Verburgt en John van de Ven in het leven van Hazes. Zij zijn op zoek naar een geschikte zanger voor een nieuw Nederlandstalig geluid, maar dan wel zonder het carnavalsliedje van Williams. De single is al geperst, maar komt nooit uit tot op de verzamelaar de Hazes 100 in 2006. Met de albums ’n Vriend en Gewoon André volgt de definitieve doorbraak voor Hazes. Roek Williams vertrekt naar Los Angeles, waar hij nog met andere onbekende artiesten werkt. In 2005 overlijdt hij op 61-jarige leeftijd zonder een grote hit op zijn naam. De muzikale pechvogel pur sang.
In augustus staan de vergeten hitjes centraal; liedjes die de absolute top niet wisten te halen of zelfs gewoon in de vergetelheid dreigen te komen. Liedjes ook die een vette herinnering oproepen bij de auteur van de blog.
