Als eenmaal de gitaren in je systeem zitten, is het best lastig andere muziekstijlen op te pakken. Waar begin je? Wat sluit aan bij je smaak? Zo is klassieke muziek of jazz altijd enigszins aan mij voorbij gegaan: waar te beginnen? Met dancemuziek had ik dat ook. Elektronisch, trance, waar begin je? En vind ik het eigenlijk wel echt leuk? Wreekt zich het ontbreken van songstructuren zoals gebruikelijk in veel dancemuziek niet, voor mij? Het was lastig om daarin een weg te vinden.
Medio jaren ’90 kwam opeens veel dancemuziek uit met het rockgevoel. Het is niet voor niets dat veel rockliefhebbers daar voor vielen. De energie van Prodigy. Fat Boy Slim. The Chemical Brothers.
The Chemical Brothers (geen broers, maar ik veronderstel dat dit bekend is) braken in 1995 door met hun plaat Exit Planet Dust; in 1996 kwam er nog een tandje bovenop met de plaat Dig Your Own Hole met singles als Block Rockin Beats en vooral Setting Sun. Harder, steviger, gericht op de dansvloer maar met de energie van rockmuziek. Vooral Setting Sun was een openbaring. Met Noel Gallagher op zang hebben The Chemical Brothers er geen geheim van gemaakt dat zij bezig waren met hun zoektocht naar de symbiose tussen rock en dance. Een geslaagde symbiose wat mij betreft, wat een ongemeen opwindende plaat is Dig Your Own Hole en dan vooral Setting Sun.
The Chemical Brothers hebben nadien nog met regelmaat lekkere singles uitgebracht met Hey Boy Hey Girl en Galvanize, maar zo onontkoombaar als in de periode 1995 – 1997 was het niet meer. Ideaal om er deze zomer bij te pakken: Oeh, die heb ik al lang niet meer gehoord!
In augustus staan de vergeten hitjes centraal; liedjes die de absolute top niet wisten te halen of zelfs gewoon in de vergetelheid dreigen te komen. Liedjes ook die een vette herinnering oproepen bij de auteur van de blog.
