Van de tien jaar dat Ondergewaardeerde Liedjes bestaat, ben ik er al negen bij betrokken. De enige die ik dat kan aanrekenen is Martijn Vet (die overigens nog voor veel meer verantwoordelijk is – waarover zo meer). In die tijd heb ik iets van 70 liedjes aan de ondergewaardeerdheid geprobeerd te onttrekken. Maar wat is nu het aller-meest-ondergewaardeerde liedje uit tien jaar Ondergewaardeerde Liedjes? Los van het feit dat die vraag natuurlijk niet te beantwoorden is, doe ik een dappere poging.
Een hele goede kanshebber is Vortex Surfer van Motorpsycho. Dit nummer ontdekte ik ooit dankzij Martijn Vet (daar is-ie weer). Ik vind het niets minder dan geniaal. Die gruizige gitaren, die verrassende tempowisselingen, die waanzinnige climax. Maar ik ben bang dat dit nummer misschien wat welwillende luisteraars afstoot. Echt héél toegankelijk is het namelijk niet. En ik zou zo graag zien dat mijn allerondergewaardeerdste liedje een groot nieuw luisterpubliek aanboort. Dus nee, Motorpsycho wordt het niet.
Zo zou ik ook een lans kunnen breken voor Bad Timing van dEUS. Want dit liedje staat al jaren hoog op mijn persoonlijke favorietenlijst. En deze band is chronisch ondergewaardeerd. Hun hele oeuvre verdient veel meer liefde en aandacht. Hoe kan het toch dat zij in Nederland nooit echt zijn doorgebroken naar het grote publiek? Het is mij een raadsel. Maar ja, is dit mijn allerondergewaardeerdste liedje? Nee, ik geloof het niet. Nèt niet.
Een vrouwelijk perspectief? Ja! Broodnodig! Mijn stem zou heel goed kunnen gaan naar Hyperballad van Björk – maar gelukkig neemt Erwin Tijms die honneurs al waar. Dan hoef ik hier niet meer uit te leggen waarom dat zo’n fantastisch en ronduit kippenvel bezorgend nummer is.
Met Make You Better van The Decemberists komen we langzaam in de buurt. Dat is niet alleen een pareltje van een nummer van een compleet ondergewaardeerde band, maar het raakt mij ook nog eens diep in mijn ziel. Die stem. Die akkoorden. Die teksten. Alleen maar hartjes.
Oké, ik zal de spanning niet langer opvoeren. Ik ben eruit: mijn allerondergewaardeerdste liedje van tien jaar Ondergewaardeerde Liedjes is Philosophy van Ben Folds Five.
Want dit liedje heeft ALLES:
– een piano in de hoofdrol
– een lieflijk intro dat uiteindelijk uitmondt in een stampende beat
– de glasheldere en jeugdige stem van Ben Folds waar ik altijd vrolijk van word
– een songtekst die je mondhoeken als vanzelf omhoog doet krullen
– een muzikale verwijzing naar Rhapsody in Blue van George Gershwin
– het permanente vermogen om mij zielsgelukkig te maken op het moment dat ik het hoor
Kijk en luister nu! Instant geluk!
In tien jaar Ondergewaardeerde Liedjes hebben onze bloggers onvoorstelbaar veel liedjes bewierookt: 4.659 om precies te zijn (allemaal verzameld in de Ultieme Ondergewaardeerde Liedjes-playlist). Deze zomer kiezen we hieruit de Ondergewaardeerdste Liedjes: welk liedje heeft echt nooit de waardering gekregen die het zou moeten krijgen en willen we dus alsnog in de popgeschiedenisboeken krijgen?
In juli kiezen onze bloggers er elke dag eentje uit; soms een liedje dat ze zelf ooit hebben gekozen, soms een liedje dat ze hebben leren kennen door een andere blogger. In augustus doen we een mooie strik om deze serie met een podcast in samenwerking met KINK, waarin deze pareltjes (en de verhalen erachter) voorbij komen.
