Sinds ik ongeveer vier jaar geleden Ondergewaardeerde liedjes ontdekte, heb ik vanaf het platform vele mooie luisterparels opgedoken. OL is de afgelopen 10 jaar dan ook uitgegroeid tot een rijke oceaan vol behoorlijk diverse muzikale levendigheid, met – dat wel – een beetje een hang naar mannelijkheid.
Van de liedjes die ik in die vier jaar heb ontdekt, steekt er één echt bovenuit. Hello In There van John Prine heeft een vaste plaats veroverd in mij luisterhart. En dat dankzij een battle op OL. Het voordeel van de battles is dat ze een thema hebben. Dat geeft richting en kadert de stroom aan ideeën voor een blog. Soms weet je bij zo’n thema meteen een liedje, sommige collega-bloggers lijken dat zelfs altijd te hebben, maar ik moet vaak ook even brainstormen. Nadenken in welke richting ik eens zal zoeken, hoe ik het thema zal interpreteren, of ik het kan koppelen aan een al bedacht nummer om over te schrijven of, dat ook, gewoon zoeken op het internet naar liedjes met dat thema.
In het geval van Hello In There gebeurde iets leuks. Het battle thema was ‘papa’. Ik wilde altijd al een keertje aandacht geven aan de Vlaamse zanger Guido Belcanto. Als zanger van het levenslied dacht ik bij hem wel een bij ‘papa’ passend nummer te kunnen uitlichten. Maar dat viel toch wat tegen. Enigszins teleurgesteld dook ik toch maar in de zoekmachines. Daar kwam op een gegeven moment Hello In There naar boven in een spontane uitvoering van Natalie Merchant, Billy Bragg en Michael Stipe anno 1990 in wat lijkt op een buitenwijk van Glasgow. Ik vond het een prachtig liedje. Verder onderzoek onthulde dat het was van ene John Prine. Nog dieper gravend naar het nummer bleek ook nog eens dat ook Guido Belcanto het had gecoverd in een hertaalde versie. Dus stond mijn keuze vast: mijn bijdrage zou gaan over Hello In There. De cirkel was rond.
Hello In There is niet meer weggegaan. Gegroeid is het. En John Prine kwam ik opeens vaker tegen als schrijver van (onder)gewaardeerde liedjes. Bijvoorbeeld toen ik me verdiepte in Buddy Miller, die een prachtige versie van Angel From Montgomery bleek te hebben opgenomen, een nummer van Bonnie Raitt, dacht ik, maar nee ook dat is van John Prine. Ik nam me heilig voor om hem te gaan zien als hij weer in de buurt is. Hij zou in 2020 optreden in Paradiso, maar helaas is hij enkele maanden eerder aan corona bezweken.
Als je zó raak kunt beschrijven hoe je als ouder je kinderen mist, en tegelijk weet dat het goed is. Als je, op je 25ste, zó raak de melancholie kunt verwoorden die hoort bij het levenswijze besef dat het leven zich steeds meer buiten je om afspeelt. Als je zó raak een melodie weet te schrijven waar je niet naar luistert, maar die je recht in je het hart voelt. Dan ben je een hele grote.
In tien jaar Ondergewaardeerde Liedjes hebben onze bloggers onvoorstelbaar veel liedjes bewierookt: 4.659 om precies te zijn (allemaal verzameld in de Ultieme Ondergewaardeerde Liedjes-playlist). Deze zomer kiezen we hieruit de Ondergewaardeerdste Liedjes: welk liedje heeft echt nooit de waardering gekregen die het zou moeten krijgen en willen we dus alsnog in de popgeschiedenisboeken krijgen?
In juli kiezen onze bloggers er elke dag eentje uit; soms een liedje dat ze zelf ooit hebben gekozen, soms een liedje dat ze hebben leren kennen door een andere blogger. In augustus doen we een mooie strik om deze serie met een podcast in samenwerking met KINK, waarin deze pareltjes (en de verhalen erachter) voorbij komen.
