Valt de nieuwe muziek in 2021 een beetje tegen? Of komt er ook in coronatijd nog steeds leuke muziek uit? Wat is dat nou voor vraag: tuurlijk komt er goede nieuwe muziek uit! Eerder al de spotlights op Rats On Rafts, nu alle aandacht voor For Those I Love.
Vreemde bandnaam. Klinkt een beetje als een naam voor een Emo-band of voor een cheesy countryband. Of voor twee zussen met zoetgevooisde klanken. Degene die zonder nadere aankondiging de plaat met zelfde titel op Spotify aanklikt, zal die associatie snel van zich af moeten schudden. Achter For Those I Love gaat de Ierse singer/songwriter David Balfe schuil. David Balfe zat in de mij onbekende band Burnout. Van Burnout staan twee liedjes op Spotify. Beetje emo, beetje rock, vrij veel galm. Ook wel een beetje als White Lies. Niet echt heel bijzonder, wat mij betreft.
For Those I Love is echt andere koek. Het is een rapalbum, die herinneringen oproept aan Original Pirate Material van The Streets. For Those I Loved is muziek gericht op de dansvloer, maar dan wel tegen wil en dank. Uit een recensie in The Guardian valt op te maken dat de suïcide van zijn beste vriend en bandlid binnen Burnt Out aanleiding was voor de zielentocht die uiteindelijk heeft geleid tot For Those I Love. Dat is te horen. De muziek is opgebouwd uit samples maar klinkt rijk en spannend. Balfe’s stemgeluid maken duidelijk dat er een donkere lading onder schuil gaat. Hij had blijkbaar verdriet en verlies van zich af te werpen. Woede. En misschien ook acceptatie. Zo diep ga ik in de regel de teksten niet in, maar de onderliggende dreiging, het gevoel van rouw, is van de muziek af te scheppen.
Een emotionele zoektocht. Muziek om met aandacht naar te luisteren. Of om op te dansen, natuurlijk.
