Jippie! Morgen mogen we weer stemmen na weken van valse beloftes en leugens te hebben aangehoord in zinloze debatten. De burgers worden weer de hemel beloofd in de wetenschap dat hun programma niet of nauwelijks haalbaar is. Achter de schermen zoeken ze naar nieuwe slinkse belastingverhogingen, niet beseffend dat de rek er volledig uit is. Nederland staat al in de top van landen waar de belastingdruk het hoogst is: gemiddeld 41%. Frankrijk staat hoger, maar daar zijn de lokale belastingen ongelofelijk laag in vergelijk met Nederland waar de regering een decennia lang een kostenverlaging doorgevoerd heeft ten koste van de gemeenten. En die kijken weer naar de burger. Alle politici willen belastingverlaging (tijdens de verkiezingen), maar dat betekent afzien van zinloze partijwensen.
The smiles on our face are all so fake
We all know our places that’s what we take
I peak at the window this is what I see
A hundred lies staring back at me
Misschien moeten we het gewoon niet van onze politici verwachten, want de meesten hebben nog nooit een echte baan gehad waar gebikkeld moest worden om het bedrijf overeind te houden of brood op de plank te krijgen. Ze staan gewoon heel ver buiten de realiteit. Tijdens de Covid-19 crisis blijkt dat het land door amateurs geleid wordt, die fout op fout stapelen en in bijna blinde paniek beslissingen nemen. Ze maken zulke lange dagen en werken zo hard, hoor ik dan zeggen. Niet lullen maar poetsen. De politiek lijkt het wiel weer te willen uitvinden in plaats van de bestaande raderen te gebruiken. Neem de teststraten, het vervoer van de vaccinaties en de vaccinatielocaties. Elk organisatiebureau had dat snel en kundig kunnen regelen met gebruik makende van ervaren mensen. Neem de beveiliging van persoonlijke data; waarom zijn werkelijk alle ‘softwareoplossingen’ door onze overheid zo ongelofelijk slecht en fraudegevoelig? Neem de vele schandalen die in volume dagelijks lijken te groeien (toeslagenaffaire, UWV en de rap stijgende eigenzinnigheid bij de Belastingdienst). Neem de bovenmatig dure maar nauwelijks iets toevoegende ‘oplossingen’ om groene energie op te wekken, terwijl de omliggende landen gewoon groencertificaten in Scandinavië kopen. Ergo, het is grijs, maar nu is het groen en voldoen dan hoegenaamd aan de regels.
Words once said, can’t be taken back
For if time has passed, there’s no going back
Desalniettemin, de volgende coalitie gaat het allemaal oplossen zonder extra kosten voor de burger. Hoor ik je nou in de lach schieten? Waarom? De dames en heren politici vertellen toch nooit leugens en voeren uit wat ze beloofd hebben? En in geval van een schandaal komt toch de onderste steen boven? Ik vind ze nog het meest op televisiepredikanten lijken. Witte glimlachende gecoiffeerde hoofden die de hemel beloven (mits er betaald wordt, natuurlijk). Neem Pinokkio, die roeptoetert dat het allemaal anders gaat worden. De enige conclusie is dus dat je het acht jaar lang fout hebt gedaan. Onze Wopke rijdt een scheve schaats en bekent bedrijfskleur door te stellen dat de grootindustrielen gewoon vette bonussen moeten krijgen. Nu doorpakken noemt hij dat. Kaag ’66 wil niemand achterlaten, maar onderschrijft wel in het partijprogramma dat de belasting voor de gepensioneerden fors (20%!) omhoog moet.
Afijn, daar hoort een liedje bij! Tegengekomen toen ik YouTube zijn algoritme op me af liet vuren. In mijn geval schieten ze heel vaak mis, maar dat komt omdat ik veel speurwerk voor de Snob 2000, het wekelijkse Snobuur en Nuggets doe. Ergo, ik beluister van alles ongeacht het genre. Dus ineens hoorde ik Coming Up Roses uit Singapore en werd op slag verliefd. Ze zijn een jong Indie/Shoegaze popkwartet, die gekenmerkt worden door een breed scala aan sonische texturen, agressief drummen en suggestieve vocale melodieën. Vaak introspectief, maar toch ongeremd en rauw. In 2018 maakten ze meerdere demo’s en vanwege hun dynamische liveshows kregen ze de kans een EP op te nemen (Waters). Lies is typisch zo’n lied dat je op repeat zet, want de ijle zang gecombineerd met de heerlijke gitaarfuzz maken het een dansbaar geheel met een punk randje. Zelfs de bandnaam past in het bovenstaande verhaal, want politici denken meestal dat ze naar rozen ruiken in plaats van mest.
Ik zou ze in de gaten houden, want dit kon wel eens heel groot worden. Ik krijg er in ieder geval geen genoeg van en daar zit geen verkeerd woord of leugentje tussen.
