De geschiedenis van het Amerikaanse volkslied, The Star Spangled Banner, is al even kleurrijk als de geschiedenis van de V.S. Bij de inauguratie van Joe Biden werd het lied vertolkt door Lady Gaga. Ik moet tot mijn grote schande bekennen dat ik niet wist dat zij echt een potje kon zingen! De kritiek op haar versie van 2016 had zij ter harte genomen: zij hield zich nu netjes aan de officiële versie in plaats van haar toehoorders te vermoeien met bijna onnavolgbare uithalen.
Het lied kent een lange geschiedenis en werd uiteindelijk via een petitie, ondertekend door vijf miljoen mensen, in 1930 gekozen tot nationaal volkslied. Dat ging niet zomaar: er ging een uitgebreid onderzoek aan vooraf, omdat er een aantal technische bezwaren kleefden aan dit nummer. Er kwamen enkele té hoge noten in voor, er zaten enkele moeilijk te treffen toonafstanden van een halve noot in en er zou te weinig ademruimte voor de zangers zijn. Een proefzangsessie was het gevolg, en ja! de hoge noten waren haalbaar en met de adempauze viel het ook wel mee.
De tekst was in 1814 geschreven door de Amerikaanse dichter/advocaat Francis Scott Key naar aanleiding van het bombardement op Fort McHenry in Baltimore. Heel toevallig paste de tekst bij het Engelse drinklied To Anacreon In Heaven. Sindsdien zijn deze twee onafscheidelijk met elkaar verbonden. Het muziekstuk werd toen al veel gespeeld bij allerlei gelegenheden, zoals sportwedstrijden. Niet veel later werd het lied geadopteerd door de Amerikaanse marine, met als titel The Star Spangled Banner. De titel verwijst naar de Amerikaanse vlag met zijn sterren en strepen. In de loop der tijden kwamen er verschillende versies in omloop en een groep muzikanten, onder leiding van John Philip Sousa (van de marsen) kreeg de opdracht een standaardversie te creëren. Dat is de versie zoals hij nu nog ongeveer ten gehore wordt gebracht.
Heel wat Amerikaanse zangers en zangeressen hebben sindsdien het lied vertolkt. Ik zag er een paar voorbij komen, onder andere Jimi Hendrix, Aretha Franklin, Luther Vandross, Marvin Gaye en Alicia Keyes. Ik vind het moeilijk een keuze te moeten maken tussen ten onrechte overgewaardeerde of ten onrechte ondergewaardeerde versies, maar kies toch voor een ten onrechte ondergewaardeerde versie: die van Cyndi Lauper.
Cyndi Lauper is een zangeres met veel lef en bravoure maar met een vrij klein volume. Zij doet haar optreden in 2011 met de muzikale begeleiding in een klein boxje in haar rechterhand, waarbij ze heel charmant allen wegwuift die haar in de weg staan. Zij is gekleed in haar gebruikelijke outfit, zingt zoals ze is en legt veel welgemeend gevoel in haar voordracht. Juist haar kleinheid en ondergeschiktheid aan de gelegenheid en de inhoud van het lied maken haar in mijn ogen tot de meest ten onrechte ondergewaardeerde vertolker van de Stars And Stripes. Maar misschien verdienen ook andere versies deze kwalificatie. Ik ben benieuwd.
