Modest Mouse is wellicht een bescheiden grootheid te noemen. Als alternatieve rock-act is het voor velen bij ons niet de meest bekende naam, maar onderschat de band zeker niet. Vanaf 2003 had Modest Mouse met name in eigen land – de Verenigde Staten – ook hitsucces. De nummers worden daarom ook erg veel gestreamd en de band heeft bovendien in 2019 ook even in de Snob 2000 gestaan met het nummer Float On. Hoe cool moet je bovendien als band wel niet zijn als iemand als Johnny Marr zich een periode bij je wil aansluiten als bandlid. Tussen 2006 en 2009 was hij gitarist bij deze Amerikanen.
In het jaar 2000 bracht Modest Mouse The Moon & Antarctica uit, het derde album van de band. Voor het eerst bij een grote platenmaatschappij. De kritieken waren uitermate positief. De muis had een reus van een album gebaard. Het is er dan ook eentje tjokvol spannende, beklijvende alternatieve rockmuziek. Geen missers, geen vullers, en na 21 jaar kun je ook zeggen dat het geenszins gedateerd is.
Eén van de tracks die als eerste in je kop gaat nestelen is het funky, dansbare Tiny Cities Made Of Ashes. Het is een zinderende, apocalyptische track. De tekst van het nummer lijkt te gaan over de dramatische vernietiging van onze planeet terwijl we allemaal afgeleid worden door ons eigen materialisme. Al met al is de track erg onrustig, maar gek genoeg is dat helemaal geen bezwaar. Modest Mouse weet complexiteit en vervreemding heel aantrekkelijk te maken.
In 2005 bracht Mark Kozelek onder de naam Sun Kil Moon, als opvolger van het zeer bewonderenswaardige Ghosts Of The Great Highway, het album Tiny Cities uit; een coveralbum geheel gewijd aan nummers van Modest Mouse. Een versie van Tiny Cities Made Of Ashes staat er ook op, en zou je dus als het ware de titeltrack mogen noemen.
De vraag is echter of we echt letterlijk mogen spreken van een cover. Het nummer is geheel anders dan dat van Modest Mouse. Het is dezelfde titel, het is dezelfde tekst, maar muzikaal wordt het op een heel andere manier gebracht. In plaats van dansbaar en hieper, is het hier juist meer sfeergericht en observerend. Er is zelfs sprake van een stuk gelatenheid. Het voelt minder urgent, maar eigenlijk is het nu juist heel erg mooi. Het is vooral een Mark Kozelek nummer geworden. Uiteindelijk spreken we wellicht van twee buitengewone kanten van dezelfde uitzonderlijke medaille.
Vier jaar later bracht Mark Kozelek onder zijn eigen naam een aantal live-albums uit. Op het prachtige album Lost Verses Live staat een nummer met de naam Tiny Cities. Gek genoeg dus hier niet de volledige, oorspronkelijke titel. De versie op Lost Verses Live is iets vlotter dan de versie op het album Tiny Cities van Sun Kil Moon. Het heeft hier iets minder sfeer, maar is duidelijk met wat meer urgentie gespeeld. Al is de opzet van deze versie veruit het minst complex, een heel klein toefje Modest Mouse lijkt door die urgentie wel weer terug te zijn. In welke versie dan ook, er valt wel te concluderen dat het nummer nimmer stoffig is te noemen.
