Let me down easy though your love for me is gone
Let me down so easy, baby, since you feel to stay isnt wrong
But its all over but the last goodbye, let me down easy
In 1965 had Bettye LaVette een tweede hit in de R&B lijst; Let Me Down Easy zou de 20ste plek weten te bereiken. Haar debuutsingle uit 1962, My Man – He’s A Lovin’ Man die ze als 16-jarige opnam, zou haar grootste single-hit blijken te zijn met een 7de plaats. Er zouden nog vele singles volgen, maar met marginaal succes. In 1972 nam ze haar eerste elpee bij Atlantic/Atco op, maar het platenlabel besloot het om onduidelijke redenen niet uit te brengen. Vanwege het uitblijven van succes verhuist ze van label naar label: Calla, Big Wheel, Karen, Silver Fox, SSS International, Epic, West End, Motown, Street King en Motor City. In 1990 neemt ze bij Motor City Let Me Down Easy nogmaals in een hoger tempo op voor haar album Not Gonna Happen Twice.
Het wordt (wederom) geen hit, maar ze verzet de bakens naar singer-songwriter en soulblues. In 1998 zie ik haar in levende lijve tijdens de Blues Estafette en ze geeft een vlammende show. Het Nederlandse Munich label maakte die avond opnamen en brengt deze ceedee een jaar later uit en daarmee start haar come-back. Drie jaar later komt het uitstekende A Woman Like Me gevolgd door I’ve Got My Own Hell to Raise in 2005, die de critici eindelijk overtuigen. Sindsdien behoort ze tot de absolute top en een voorbeeld voor bijvoorbeeld Amy Winehouse, die een carrière opbouwt door hetzelfde te klinken als LaVette.
Vreemd genoeg worden haar liedjes maar mondjesmaat gecovered. In ’66 doet de Spencer Davis Group op hun hoogtepunt een matige poging evenals de Deense Beefeaters een jaar later. In 1969 neemt het psychedelische bluesrockensemble Cold Blood uit San Francisco het op voor hun debuutalbum. De zangeres Lydia Pense heeft dezelfde stemkwaliteiten als Janis Joplin, en toevallig is zij ook degene die Cold Blood bij impresario Bill Graham aanbeveelt. Er zouden nog vijf albums volgen, voordat de band circa 15 jaar stopt om sindsdien de podia weer onveilig te maken. Onbegrijpelijk dat – zeker na het overlijden van Joplin – Cold Blood geen bekende band is geworden.
In 1973 neemt Inez Foxx een prima cover op voor haar enige soloalbum. In de jaren zestig had ze een megahit met haar broer gescoord: Mockingbird. Dan gebeurt er lange tijd niets totdat Paloma Faith in 2012 een poging waagt, maar ze laat overduidelijk horen dat ze elke emotie in haar stem mist om dit lied tot een klassieker in haar oeuvre om te toveren. Ook Mick Hucknall had verstandiger moeten zijn. De laatste in het rijtje is Paolo Nutini in 2014 voor het geweldige Caustic Love. Op het album gebruikt hij samples van LaVette’s single, maar zijn hese stemgeluid voelen de juiste intonatie perfect aan. Het wordt overigens tijd voor een nieuw album, want sindsdien is het wel heel erg stil.
When you pass me by, say hello once in a while
When you pass me by, does it hurt so much to smile
But its all over but the last goodbye, let me down easy, baby
