Een van de grootste soulgroepen allertijden, die door Motown niet gewild was. Dan heb ik het over The Spinners. De groep begon als The Domingoes, in 1957, met Bobbie Smith, Pervis Jackson, George W. Dixon, Billy Henderson, en Henry Fambrough. Bij Motown kreeg de groep nooit echt een kans en toen hun contract afliep was het op aanraden van Aretha Franklin dat de groep in 1972 een contract bij Atlantic sloot. Daar volgden dan vele hits, onder meer: I’ll Be Around, Could It Be I’m Falling in Love, Mighty Love, Ghetto Child, Then Came You (met Dionne Warwick), Games People Play, en The Rubberband Man.
De groep wisselde door de jaren heen meermaals van samenstelling en treedt nu nog steeds op. De bezetting gedurende de meest succesvolle periode bestond uit Henry Fambrough, Pervis Jackson, Bobby Smith en Philippé Wynne. Henry Fambrough maakt nog steeds onderdeel uit van de groep.
Ik heb lang getwijfeld over welk nummer ik voor deze bijdrage zou kiezen en uiteindelijk bleven I Could Never (Repay Your Love), Could It Be I’m Falling In Love, Just You And Me Baby, Ghetto Child, How Could I Let You Get Away, Games People Play en Just As We Long As We Have Love over. En het nummer dat ik heb gekozen voor deze bijdrage.
Heel toevallig is dat nou net een Motown singeltje, geschreven door Stevie Wonder en Lee Garett. Op dit nummer doen de Spinners precies wat ze zo briljant doen, namelijk ingewikkelde vocale harmonieën tot in perfectie uitvoeren. Geweldig! De leadvocalen van, destijds leadzanger, G.C. Cameron zijn ook het benoemen waard. Cameron’s opvolger, Philippé Wayne, stond bekend om zijn adembenemende falsetto, maar Cameron mag er ook wezen met zijn veelzijdige stem. Kun je op een betere en mooiere manier bezingen dat het jammer, bijna schandelijk is, dat je zo met je man aan het rommelen bent. Een top plaat waarvan het mij weer een raadsel is waarom het in Nederland geen hit is geworden.
