Het blijft apart dat Tom Petty in Europa nooit dezelfde status heeft genoten dan in de Verenigde Staten waar hij op gelijke hoogte staat met Bob Dylan en Bruce Springsteen. In Nederland heeft hij slechts drie bescheiden hits gehad (Refugee, A Face In The Crowd en Mary Jane’s Last Dance). Zelfs bekende radio-hits als I Won’t Back Down, Free Fallin en Into The Great Wide Open (oké, naar die laatste is wel een Nederlands festival vernoemd) hebben nooit in de Nederlandse hitlijsten gestaan. Het trieste was ook nog eens dat een jaar voor zijn overlijden al zijn noteringen uit de Top 2000 verdwenen, en die pas terugkwamen toen hij eenmaal was overleden. Waarvan in de laatste editie van vorig jaar meer dan de helft alweer is verdwenen uit de lijst (zelfs een rockclassic als Refugee).
Om over het succes van zijn albums in ons land nog maar te zwijgen. Zijn bestverkochte album was het Greatest Hits album uit 1993. Terwijl eigenlijk ieder album van Petty, met zowel met als zonder The Heartbreakers, van hoge kwaliteit was. De rest haalde niet eens de bovenste 20 regionen van de Nederlandse Album Top 100. Waardoor veel albums onterecht ondergewaardeerd zijn gebleven.
Eén van zijn beste albums krijgt nu een kans op herwaardering in de vorm van een uitgebreide heruitgave: het album Wildflowers uit 1994. Het was zijn tweede solo albums (hoewel alle leden van The Heartbreakers er wel een bijdrage aan leverden). Niemand minder dan Rick Rubin tekende voor de productie. Het leverde een puur album op dat 26 jaar later nog altijd niet gedateerd klinkt. Want hoewel de door Jeff Lynne geproduceerde voorgangers Full Moon Fever en Into The Great Wide Open klassiekers in zijn oeuvre hebben opgeleverd weerklinkt er wel een typische jaren ‘80-’90 productie in terug. Wildflowers klinkt meer tijdloos.
Het nummer Time To Move On heeft eigenlijk dezelfde strekking als één van zijn voorgaande radio-hits; Learning To Fly. Het illustreert tijd voor verandering en een sprong nemen in het diepen, en vervolgens wel zien waar het schip strand. Beiden nummers behoren tot mijn meest favoriete nummers van Petty. De keren in mijn leven dat ik weer eens ergens een punt achter zetten (een andere baan, opleiding of relatie) was Time To Move On mijn persoonlijke motto. Niet te lang bij stil staan, maar verder kijken en hoge drempels over stappen. We zien wel waar het op uit komt. Uiteindelijk kom je toch wel weer met beiden benen op de grond.
What lies ahead, I have no way of knowing
But under my feet, baby, grass is growing
