Haha… leuk grapje! dacht ik toen ik de e-mail van mijn zeer gewaardeerde collega-blogger Tricky Dicky zag met daarin de mededeling ‘misschien wat voor jou?’. In de mail stond dat de gitarist van Mayhem in oktober 2020 een nieuw album zou lanceren.
Nou houd ik best van stevige gitaren op zijn tijd, maar met zaken als death metal of anderszins over raggende gitaren heen schreeuwende zangers maak je mij niet blij. Ik heb nog een traumaatje van de eerste keer dat ik de Snob 2000 aanzette in 2017. In 20 minuten werd ik getrakteerd op I Cum Blood van Cannibal Corpse, Aneurysm van Nirvana en Bored van Deftones. Ik durfde pas in 2018 de lijst weer te luisteren.
En nu kwam Tricky Dicky dus aan met de gitarist van Mayhem: Morton Bergeton Iversen. Uit beleefdheid zette ik het toch maar op. Ik werd verrast. Geen heftige gitaren met hysterisch geschreeuw of gegrunt, maar jaren ’80 synthpop in een modern jasje. Goede melodie, lekker tempo en toffe visuals die perfect pasten bij de muziek.
Bergeton bleek het elektronische muziekproject te zijn van de gitarist. En ik moet zeggen: het is geslaagd. In een periode, waarin ook binnen de popmuziek veel wordt teruggegrepen op de jaren ’80 is dit een mooie aanvulling. Je waant je weer echt in die jaren waarin er volop werd geëxperimenteerd met synthesizers en drumcomputers, maar tegelijkertijd is de moderne vibe ook duidelijk terug te horen. En op het gisteren verschenen album Miami Murder zet hij die lijn door. Erg fijn! Tricky Dicky had het dus goed gehoord.
