Een ondergewaardeerde zangeres! Een aantal ondergewaardeerde zangeressen heb ik al in het zonnetje mogen zetten en er zullen nog velen volgen. In deze bijdrage staat Esther Phillips centraal. Haar carrière begon toen ze slechts dertien jaar oud was, toen werd ontdekt door Johnny Otis. Toen werd ze nog Little Esther genoemd. Esther werd wel te veelzijdig genoemd, te veelzijdig om commercieel te scoren. Ze zong blues, vroege R&B, soul, pop, disco en zelfs country. Ze had een hele eigenzinnige, nasale stem die vaak werd vergeleken met Nina Simone. Zelf beschouwde ze Dinah Washington als haar grootste inspiratiebron.

Commercieel succes was er geheel onterecht te weinig. Wel scoorde Esther drie nummer één singles in de jaren ’50. Dit waren Double Crossing Blues (met The Robins), Mistrusting Blues en Cupid’s Boogie. Daarna was het enige tijd stil rondom haar. In 1962 werd ze herontdekt door Kenny Rogers, ze zong op dat moment in een club in Houston. Daarop volgde een nieuwe nummer 1 hit: Release Me. Deze werd uitgebracht onder de naam Esther Phillips omdat ze inmiddels te oud was om Little Esther te worden genoemd.

Het publiek had Esther herontdekt. Er volgden meerdere albums en een cover van And I Love Him (gender flip) van The Beatles, bezorgde haar een uitnodiging van die band om op te treden in Europa. Haar cover van When A Woman Loves A Man (ja, ook hier de gender flip) van Percy Sledge mag er ook wezen hoor. En zo kan ik nog wel even doorgaan met het noemen van prachtige nummers. Ondertussen speelden drugsproblemen, waar ze al eerder mee te maken had, weer op. Esther kwam al op jonge leeftijd in aanraking met drugs en voor haar verslaving werd ze opgenomen in een afkickkliniek. In 1969 volgde een pareltje van een livealbum; Burnin’. In 1972 volgde weer een topalbum, genaamd From A Whisper To A Scream.

In 1975 nam Esther een fenomenale discocover op van haar inspiratiebron Dinah Washington: What A Diff’rence A Day Makes. Haar stem – die ik alleen maar kan beschrijven als een gladde (ja, hoe vertaal je smooth?), wulpse, soepele, cynische vibrato – is echt absoluut briljant op deze plaat. Ze weet de fakkel van Dinah Washington dan ook zeer goed te dragen en schiet echt met alles raak met deze heerlijke vocalen. Het album, dat What A Diff’rence A Day Makes heet, werd haar meest succesvolle album. Het is dan ook een indrukwekkend goed album.

Nog enkele formaliteiten over dit mooie nummer, ik zou het bijna vergeten door Esther. Het werd geschreven door een Mexicaanse songwriter; Maria Grever. Stanley Adams verzorgde de vertaling in het Engels en Dinah Washington, die helaas veel te vroeg overleed, maakte zichzelf er onsterfelijk mee.

Na het succes van What a Diff’rence a Day Makes volgden nog enkele albums maar deze behaalden het succes van Esther’s voorgaande platen niet. Haar gezondheid ging helaas achteruit vanwege haar verslavingen uit het verleden en een steeds groter wordende liefde voor de drank. Ze overleed in 1984, op 48 jarige leeftijd.

Haar stem is zo mooi, zo vol van emotie en zo karakteristiek dat ik het echt eeuwig zonde vind dat zo’n pareltje van een zangeres zo ondergewaardeerd is gebleven. In de muziekwereld zelf werd Esther toch wel gewaardeerd want er waren onder andere vier Grammy nominaties en tweemaal is ze genomineerd om te worden toegevoegd aan de Rock and Roll Hall of Fame. Hopelijk wordt ze daar nog vereeuwigd met een welverdiende plek.

2 comments

  1. Ik herinner me dat nog als de dag van gisteren toen dit nummer uit kwam in 1975. Geweldig vond ik het. Het nummer vaak gedraaid – stond op een verzamelplaat van Arcade of K-tel – op mijn pick-up.
    Mag ik ook een pareltje aandragen? https://youtu.be/6pDBuPK0_DU Stay with me door Lorraine Ellison. Een bekendere vertolking is van Bette Midler, in de film The Rose. Ook herinneringen aan, maar nou ga ik echt klinken als “oma vertelt”. Al is Bette een geweldige zangeres, haar versie valt wat mij betreft in het niet in vergelijking met die van Lorraine Ellison.

    1. Stay With me is onlosmakelijk verbonden met de piratenzenders en helemaal sinds het ook in de Soundtrack van The Boat That Rocked is opgenomen. Een ondergewaardeerde parel, maar eentje die gelukkig wel in de keuzelijst van de Snob 2000 is terug te vinden.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.