Ik ben een kind van de jaren tachtig en muzikaal gezien vooral van de Thrashmetal doorbraak van die tijd. Gelukkig is mijn smaak in de loop der jaren behoorlijk breder geworden, maar zo nu en dan voel ik toch de drang om de liefhebbers van ondergewaardeerde liedjes kennis te laten nemen van dit genre. Ik ben van mening dat je Vendetta in dit opzicht niet mag missen en ook van mening dat deze band veel te ondergewaardeerd is.
Tijdens mijn vaste uurtje Vara’s Vuurwerk van Henk Westbroek in 1987 kwam ineens Vendetta voorbij met het nummer System Of Death. Het doet wat Metallica-achtig aan en ik dacht ook dat dit een Bay Area band zou zijn, maar het waren Duitsers. Als je de muziek van Vendetta beluistert zijn ze muzikaal gezien wat atypisch binnen het Duitse Thrash-geweld van de toonzetters Kreator, Sodom en Destruction. Deze drie worden gezien als de Duitse big-3, maar ze halen het niet qua internationale bekendheid bij de Amerikaanse big-4.
Het atypische voor een Duitse band zit ‘m vooral in de afwisseling qua tempo en ook melodie. Iets dat we wel vinden bij de veel lichtere Duitse metal van bijvoorbeeld Helloween. Waarom Vendetta niet doorbrak en festivals als Dynamo veroverde is mij een raadsel, want ze hadden muzikaal gezien alles in zich. Wellicht heeft het ook alles te maken met een gebrek aan goed management dat zij redelijk onopgemerkt zijn gebleven…..
Echter niet door mijn vrienden van het Vara’s Vuurwerk destijds, die de week erna ook de titelsong van hun debuutalbum Go And Live…. Stay And Die draaiden. Dat was voldoende om deze elpee bij mijn lokale muziekwinkel te bestellen en daar heb ik nooit spijt van gehad, net zomin als van de aankoop van het tweede album Brain Damage. Helaas bleef het daarna stil en viel de band uiteen.
In 2002 kruipen bassist Klaus Ullrich en zanger/gitarist Achim Hömerlein met enkele nieuwe bandleden bij elkaar voor een heroprichting. Achim haakt echter binnen enkele jaren al af en doet al niet meer mee met hun derde album Hate uit 2007. Nog steeds vind ik het een aardige band, maar de nieuwe bezetting en enigszins nieuw geluid brengt minder warme gevoelens dan dat eerste album uit 1987.
Bij het nummer van deze blog: System Of Death, moet je even door de wat naïeve teksten heen prikken en misschien maar helemaal niet op de teksten letten. Dat geldt overigens voor al hun teksten die wat puberaal zijn, omdat ze vooral willen laten horen hoe ‘stoer en metal’ ze zijn, waarmee de muzikaliteit wat ondermijnd wordt. Die muzikaliteit is prachtig; er zit een enorme mooie opbouw in dit nummer die wel iets weg heeft van de opbouw van bijvoorbeeld Master Of Puppets en The Call Of Ktulu van Metallica. Het is zeker niet gejat, want de demo stamt al uit 1985 en is waarschijnlijk al in 1984 geschreven en geoefend door Vendetta. Ze deden dus gewoon heel goed mee met de stroming die destijds gaande was en daarom tijd voor een herwaardering. Mogelijk dat ze met de huidige bezetting het toch nog eens mogen schoppen tot Wacken Open Air; ik hoop het voor ze en anders wil ik ze zeker tippen voor Baroeg in mijn eigen Rotterdam! (ik zal er zeker bij zijn, want hoe jammer is het dat Baroeg Open Air 2020 uiteindelijk niet doorging…)
