De zomer van 2020 is anders dan alle voorafgaande (en hopelijk alle toekomstige). Reizen kan slechts beperkt en vakantie vieren kan uitsluitend met enige restricties. Nederland is weer ‘hot’ en naar alle waarschijnlijkheid ook de temperatuur in de maanden juli en augustus. Daarom hebben we dit jaar voor het thema Oost West Thuis Best gekozen en bloggen we elke dag over een ondergewaardeerd lied met een knipoog naar de eigen stede of omgeving.
Het was in 1995 toen Forest Whitaker als regisseur van de film Waiting To Exhale aan superproducer Babyface (Kenneth Brian Edmons) vroeg de soundtrack voor zijn rekening te nemen. Babyface twijfelde eerst of hij het wel kon, maar Forest haalde hem over. Het resulteerde in een schitterend album. De fenomenale Whitney Houston leidt een cast van bijna alleen maar sterren op dit album. Whitney zingt onder meer het emotionele Why Does It Hurt So Bad en een schitterend duet met CeCe Winans. Not Goin’ Cry van Mary J. Blige werd een hymne voor veel vrouwen en Faith Evans levert een heerlijke cynische bijdrage op Kissing You. Aretha Franklin, Chaka Khan en Patti LaBelle zijn alle drie fantastisch. En de bijdrages van Toni Braxton en de minder bekende Sonja Marie, For Real en Shanna mogen er ook zijn.
En tussen al die sterren was er ook een jonge opkomende zangeres. Babyface en Whitney wisten dat één van de bijdrages op dit album van de 17-jarige Brandy moest zijn. Dat nummer werd Sittin’ Up In My Room, uiteraard geschreven en geproduceerd door Babyface. Het is funky, groovy en heeft een Sly Stone tintje. Brandy levert op deze mooie plaat bescheiden vocalen af, de hoogtes van haar stem worden nooit opgezocht, in plaats daarvan blijven we in de lagere regionen hangen. Babyface blikte terug op de samenwerking met Brandy en gaf aan dat Brandy volgens hem één van de beste zangeressen is waarmee hij ooit heeft samengewerkt. In het nummer zingt Brandy op haar kamer over iemand die ze niet uit haar hoofd krijgt, sinds de dag dat ze elkaar ontmoetten. Het is een heerlijk pakkend en ontspannen nummer dat je moeilijk uit je hoofd krijgt wanneer je hem eenmaal hebt gehoord.
In de V.S. werd het nummer een grote hit. Zoals met veel R&B nummers was dat in Nederland zeer zeker niet het geval. Het nummer haalde de hitlijsten hier niet. Het gehele album is een R&B pareltje en echt de moeite waard om eens op te zetten. Babyface verdient hiervoor echt alle credits, evenals de super zangeressen. Babyface gaf later aan dat Forest Whitaker eerst Quincy Jones vroeg om het album te produceren. Hij kon niet en tipte Babyface, dat was een goede tip.
Whitney Houston was Brandy’s idool en Houston werd dan ook haar mentor. Whitney produceerde in 1997 een multiculturele versie van Assepoester en Whitney koos Brandy uit als haar Assepoester. In Nederland kende Brandy niet veel succes maar in Amerika kent ze een succesvolle carrière.
Voor mij is het geen straf om vele uren op mijn kamer door te brengen. Er is teveel goede muziek en er zijn teveel goede films, series en boeken om dat niet te doen. Mocht de verveling dan toch toeslaan, nodig Brandy dan uit op je kamer voor wat heerlijke R&B.
Volg ons op Spotify:
