De zomer van 2020 is anders dan alle voorafgaande (en hopelijk alle toekomstige). Reizen kan slechts beperkt en vakantie vieren kan uitsluitend met enige restricties. Nederland is weer ‘hot’ en naar alle waarschijnlijkheid ook de temperatuur in de maanden juli en augustus. Daarom hebben we dit jaar voor het thema Oost West Thuis Best gekozen en bloggen we elke dag over een ondergewaardeerd lied met een knipoog naar de eigen stede of omgeving.
Mijn zoon van elf zit in de grinnikfase. Uh-huh-huh-huh. Bij woordgrapjes. Vreemde associaties. Uh-huh. Uh-huh-uh-huh. Samen met vriendjes. Uh-huh-uhhuh.
Voor degene die medio jaren ’90 MTV-kijkers waren is de link makkelijk gelegd: Beavis & Butthead. Het iconische ongelooflijk onbenullige duo dat in die periode, voor mij was dat mijn studententijd, onontkoombaar was. Animaties van vrij laag niveau, grappen die het poep- en plasniveau nauwelijks ontstegen. Eigenlijk ontzettend puberaal. Toch was Beavis & Butthead niet minder dan verslavend. Niet eens zozeer vanwege de ‘avonturen’ die zij beleefden, want dat stelde allemaal niet eens zo verschrikkelijk veel voor, maar vanwege de commentaren op liedjes. Deze waren in veel gevallen niet meer dan hilarisch en zijn nog steeds op YouTube te vinden. Vaak over bekende liedjes als Girl You Know It’s True van Milli Vanilli (I think this is live dude) of One van U2 (What is Boner’s problem?). Of Color Me Bad (Is that that group of George Michael, Kenny G and Snow? That supersuckgroup?) Bij het opnieuw kijken vanwege dit blog moest ik, eerlijk is eerlijk, bekennen: ik schoot er weer van in de lach.
Nog leuker was het als rock- en indie-pareltjes werden becommentarieert. Beavis & Butthead bleek daarmee een platform voor een groot aantal ondergewaardeerde prachtplaten. Zomaar wat bandjes die de revue passeerden: Reverend Horton Heat, Suicidal Tendencies, Prong, White Zombies, Helmet. Zo bood Beavis & Butthead ook nog eens het zicht op toffe voor mij in lang niet alle gevallen bekende muziek en op die manier ben ik ook op Butthole Surfers gestuit.
Deze zomer gaan de liedjes in ons onvolprezen community van liefhebbers van Ondergewaardeerde Liedjes over thuis blijven. Over huis. De plek die rust en veiligheid zou moeten brengen. Butthole Surfers maakt er opeens een ontzettend ünheimisch plekje van. Who Was In My Room Last Night kon wel op de waardering van het animatie-duo rekenen. En terecht want het liedjes kent een killer-riff die zich in je oren wurmt en er tijden niet meer uit komt.
Volg ons op Spotify:
