De zomer van 2020 is anders dan alle voorafgaande (en hopelijk alle toekomstige). Reizen kan slechts beperkt en vakantie vieren kan uitsluitend met enige restricties. Nederland is weer ‘hot’ en naar alle waarschijnlijkheid ook de temperatuur in de maanden juli en augustus. Daarom hebben we dit jaar voor het thema Oost West Thuis Best gekozen en bloggen we elke dag over een ondergewaardeerd lied met een knipoog naar de eigen stede of omgeving.
De zomer van 2020 gaan we nooit meer vergeten. Dat virus heeft een diepe bres in onze gewoontes geslagen. Even los van hoe het weer nu is (niet zo warm als de twee vorige zomers): het voelt als helemaal niks. Ik mis(te) het wekelijkse voetbal, bezoek aan een goed restaurant of een leuke kroeg met bekenden. Het bruisen van de grote stad. Zomerse muziek, ook al is dit vaak niet mijn smaak, maar wel voor een fijne ‘vibe’ zorgend. Nu de horeca weer open is heb je met die restricties nou niet echt de optimale beleving. En ik behoor tot een risicogroep, dus die anderhalve meter vind ik wél belangrijk. Net als een positieve instelling. Het komt allemaal weer goed.
Corona had en heeft ook weerslag op de gemoedstoestand van velen. Mensen verloren hun baan, of zelfs familie. Probeer dan maar sterk te blijven. De zomer zou daarbij kunnen helpen. En je kan aan iemand’s buitenkant niet altijd zien hoe die persoon zich van binnen voelt. Een vrolijke uitstraling verbergt wellicht innerlijke ellende. Met een glimlach laten merken dat je liever ergens anders bent, is trouwens wel een gave.
Len begint in 1991 (Toronto, Canada) als punkband. Via pop en rock, een paar albums, wat singles en een EP wordt het ergens in 1998. De hiphop is intussen ontdekt. Zanger en gitarist Marc Constanzo is al een tijdje niet echt on speaking terms met zijn bassende (en ook zingende) zus Sharon. Er moet vóór de zomer van het volgende jaar een nieuw album uitgebracht worden, maar Marc zit ook nog eens erg slecht in zijn vel. Weinig inspiratie voor nieuwe songs. En dan zit er maar een ding op. Afleiding. Feesten, feesten en nog eens feesten. Na een paar dagen raven komt hij thuis, en draait mede-bandlid Brandon Canning oude disco-muziek. Het is gezellig chillen, totdat More More More van Andrea True Connection voorbij komt. Het brugstukje van het nummer wordt gesampled en gelooped. Marc krijgt zijn zus enthousiast genoeg om haar vocale bijdrage te leveren. Een dag of drie later is het nummer af, en de band weet dan nog niet dat ze een dijk van een hit in handen hebben.
Natuurlijk moet er nog een leuke video bij. Marc peutert honderdduizend dollar los van de platenmaatschappij, en regelt ook dat hij dit naar eigen inzicht mag besteden. Met een groep vrienden vliegt hij in het voorjaar van 1999 naar Daytona Beach in Florida. Het is de periode van spring break. Studenten, en party’s aflopen tot je er bij neervalt. Door de grote hoeveelheden drank mag er alleen op scooters gereden worden voor de videoshoot, en niet op motoren (wat aanvankelijk het plan was). Hetzelfde gebeurt ook voor de opnames op Venice Beach in Californië. Marc vindt het best.
Eind mei komt het album You Can Stop The Bum Rush uit. Officieel verschijnt Steal My Sunshine twee maanden later als single, maar genoeg radiostations draaien het nummer al veel langer. In thuisland Canada, maar ook in de Verenigde Staten komt de song hoog in de hitlijsten terecht, en verkoopt ook het album erg goed. In nog geen half jaar tijd verandert de band van een tamelijk anonieme act naar een rockstar-groep. Ze genieten flink van alle aandacht voor hun succes, maar Marc is er al gauw klaar mee. En de andere bandleden hoeven ook niet zo nodig het succes van Steal My Sunshine te overtreffen. Canning verlaat de groep zelfs, en richt Broken Social Scene op.
Marc had de tekst al wat langer in zijn hoofd zweven. Op de rustigere momenten, tussen al het gefeest door naar de dansende meute kijkend werden de tekstflarden steeds meer een geheel. Diep in de nacht, met alleen de sterren als gezelschap. De soundtrack komt van de rave, wat verderop. Niet helemaal nuchter komt hij toch tot zichzelf voor een moment van zelfreflectie.
I was lying on the grass of Sunday morning of last week
Indulging in my self-defeat
My mind was thugged, all laced and bugged, all twisted, wrong and beat
A comfortable three feet deep
Now the fuzzy stare from not being there on a confusing morning week
Impaired my tribal lunar speak
And of course you can’t become if you only say what you would have done
So I missed a million miles of funI know it’s up for me
(If you steal my sunshine)
Making sure I’m not in too deep
(If you steal my sunshine)
Keeping versed and on my feet
(If you steal my sunshine)
Het succes van dit nummer vindt eigenlijk plaats tegen het einde van 1999, als de rest van de wereld ook Steal My Sunshine hoort. Een verkeerd getimed zomernummer? Nou eh, nee. Toeval. Maar je kunt niet anders concluderen dan dat je altijd wel vrolijk wordt als het voorbij komt. Waar je ook bent, of het nou stormt of sneeuwt. Of wanneer je lekker relaxed onderuit hangt op je favoriete terras. In de zomer.
Volg ons op Spotify:
Niet op Spotify:
