De zomer van 2020 is anders dan alle voorafgaande (en hopelijk alle toekomstige). Reizen kan slechts beperkt en vakantie vieren kan uitsluitend met enige restricties. Nederland is weer ‘hot’ en naar alle waarschijnlijkheid ook de temperatuur in de maanden juli en augustus. Daarom hebben we dit jaar voor het thema Oost West Thuis Best gekozen en bloggen we elke dag over een ondergewaardeerd lied met een knipoog naar de eigen stede of omgeving.
Thuis is voor mij sinds een aantal jaar Rotterdam. Mijn hele leven heb ik al een verbinding gehad met deze stad, ik ben geboren in een dorp ernaast en heb mijn middelbare schooltijd op een Rotterdamse school doorgebracht…. nu woon ik er. Ook muzikaal gezien blog ik deze zomer over twee Rotterdamse fenomenen, namelijk Spasmodique en Frédérique Spigt. Deze laatste heeft een prachtig lied geschreven over ‘onze’ mooie stad, maar heeft uiteraard al een veel langere muziekcarrière en maakte in het begin daarvan deel uit van de band I’ve Got The Bullets.
I’ve Got The Bullets was een verademing in het poplandschap van midden jaren ’80: het was stoer, recht toe recht aan en in zekere zin wars van alle normen die toen golden. Een frontvrouw voor een rockband in de eerste plaats, hoewel Heart dat jaar ook in de hitlijsten te vinden was, maar toch… Anderzijds was Spigt ook nog eens vrij atypisch met haar androgyne uitstraling. In die jaren kwam androgyniteit vooral van mannelijke zijde, zoals Boy George en allerhande andere ‘new romantic’ artiesten. Spigt was van een bijzondere orde: stoer, zichzelf en mooi hoe zij in die tijd al een lans brak voor LHBTQ, hetgeen destijds nog helemaal geen term was.
In The Middle Of The Night gaat over verleiding, over verlangen en hoe hij of zij uiteindelijk weer terug naar huis gaat….. Het eigen huis en dus niet jouw thuis waar jij zelf in verlangen, verdriet en teleurstelling achter blijft….midden in de nacht.
You go back home
So many stories, so many lies
But still I’m waiting for my lover to arrive
Always in the middle of the night
Volg ons op Spotify:
Niet op Spotify:
Frederique is fijn. I’ve Got The Bullets (ik heb beide lp’s), A Girl Called Johnny (ik heb de cd) en solo heb ik vier werken van haar.
Heerlijk die stem, die lome zangstijl.
Zeker een icoon voor Rotterdam.
Benieuwd wat je met Spasmodique hebt!!
Hoi Jan,
Leuk te horen. Ik zag ook je reply op mijn eerdere Spasmodique blog, prachtige live lp (ik heb m op wit vinyl) die je daar noemt.
De nieuwe blog die komende zomer op deze site verschijnt gaat vooral over de sfeer van Spasmodique en niet zozeer over de band zelf. En Frederique is inderdaad een icoon.