De zomer van 2020 is anders dan alle voorafgaande (en hopelijk alle toekomstige). Reizen kan slechts beperkt en vakantie vieren kan uitsluitend met enige restricties. Nederland is weer ‘hot’ en naar alle waarschijnlijkheid ook de temperatuur in de maanden juli en augustus. Daarom hebben we dit jaar voor het thema Oost West Thuis Best gekozen en bloggen we elke dag over een ondergewaardeerd lied met een knipoog naar de eigen stede of omgeving.
Door de bank genomen heb je drie soorten muzikanten:
De eerste categorie begon in de tienerjaren een bandje en droomde van een muzikale carrière. Door gebrek aan talent en/of erkenning ging hun droom over fortune and fame (luister naar Rick Nelson in A Teenage Idol) in rook op en stelden ze zich tevreden met een leven buiten de schijnwerpers.
De tweede categorie was gedurende een langere of kortere tijd populair met één of enkele hits om daarna in de vergetelheid terug te zinken. Om weer op het toneel te verschijnen in een of andere sixties tribute, zelden in de oorspronkelijke samenstelling (overlijdens, ruzies, verkwanselen van de groepsnaam enzovoort), maar in ieder geval vrijwel onherkenbaar geworden door de tand des tijds, gecombineerd met een overdosis van dit een een onderdosis van dat.
Dan heb je nog de muzikanten, en dat zijn volgens mij de rasmuzikanten, die in de loop der tijden met of zonder succes, muziek bleven maken, bleven optreden in grote en kleine zalen, cd’s opnamen. Mensen voor wie de muziek een echte way of life is.
Het allerbekendste voorbeeld zijn natuurlijk The Rolling Stones. Charlie Watts is bijna 80 jaar oud en hij drumt nog steeds! Dichter bij huis: Golden Earring en als ik een beetje nadenk weet ik er nog wel een paar. Dit geldt net zo goed voor de Engelse heren Rod Argent en Colin Blunstone, die al vanaf 1961 samen of apart muziek maakten en nog steeds optreden. In het kort hun geschiedenis: gestart als The Zombies, een schoolbandje; daarna ging Colin Blunstone solo en Rod Argent startte de groep Argent (met daarin ook Chris White). Ze werden dus beroemd in de zestiger jaren met hun artrock toen nog niemand daarvan gehoord had (bijvoorbeeld She’s Not There). Colin Blunstone maakte daarna enkele zoetgevooisde soloalbums, terwijl Rod Argent meer de hardrockkant uitging. Maar ze bleven altijd muziek maken.
In 2001 kwam – o verrassing! – het album Out Of The Shadows van Blunstone en Argent uit. De mannen gooiden er een tournee achteraan met een volledige touringband. Ik mocht getuige zijn van een optreden in De Meerse in Hoofddorp. Op het podium vijf popmuzikanten met een enorme uitstraling. Na afloop bleken het toch wat oudere heertjes, mager (zoals het Engelse muzikanten betaamt) en al een beetje aangetast door botontkalking. Maar uiterst vriendelijk en geduldig voor hun fans.
De meeste indruk maakte het nummer Home, met het grandioze toetsenwerk van Rod Argent en de klagende, smeltende voordracht van Blunstone. Het is geschreven door beide mannen, toen ze een lange tournee over de wereld maakten en het thuisfront vroeg wanneer ze weer een naar huis terug kwamen.
Ja, een muzikant is ook maar een mens.
Volg ons op Spotify:
Niet op Spotify:
