De zomer van 2020 is anders dan alle voorafgaande (en hopelijk alle toekomstige). Reizen kan slechts beperkt en vakantie vieren kan uitsluitend met enige restricties. Nederland is weer ‘hot’ en naar alle waarschijnlijkheid ook de temperatuur in de maanden juli en augustus. Daarom hebben we dit jaar voor het thema Oost West Thuis Best gekozen en bloggen we elke dag over een ondergewaardeerd lied met een knipoog naar de eigen stede of omgeving.
Wat is België toch een fijn land qua muziek en daar hoort K’s Choice uiteraard bij. Het leuke van deze band vind ik dat zij nu eens wél doorbraken bij het grote publiek en ook in Nederland. Vooral de eerste albums deden het erg goed en de albums Paradise In Me en Cocoon Crash zijn uiteindelijk het meest bekend geworden. Het vierde (eigenlijk vijfde, maar Extra Cocoon zie ik even als een project) album Almost Happy kwam uit in 2000 en heeft mij vele uren op de Engelse wegen vergezeld. Ik reisde in het begin van deze eeuw iedere twee weken af naar Engeland om daar Engelse tuinders te bezoeken. Gezien het feit dat buiten een paar specifieke tuinbouwgebieden de tuinders door heel Engeland verspreid zijn, betekende dat dus vele uren in de auto en veel cd’s draaien. Almost Happy zat altijd in mijn mapje en zeker vrijdagmiddag als ik weer terug reed naar de boot, zette ik deze op om al een beetje in een sentimenteel thuisgevoel te komen: Oost West, Thuis Best.
Dat ‘thuis’ niet altijd even fijn is bewijst het liedje Home dat op Almost Happy staat. Het is een mooi klein liedje met een platenspelerkraak (op het album) door het gehele nummer heen. Het beschrijft het thuisgevoel van iemand door het leven heen; eerst als zevenjarige die liever bij een vriendje blijft, dan thuis in elkaar geramd te worden door oudere broers. Daarna als vijftienjarige die huisarrest krijgt, maar tenslotte als adolescent in een relatie en daarna…. Zo mooi!
And how I wanted to tell you
I want to take you home
I’m 26 and I still love you
But as far as the world goesI still don’t have a clue
What it’s for or what it’s about
But until I find out,
I’ll just call it home
Ik heb gekozen voor een kwetsbare uitvoering in een semi-unplugged sessie. Iets dat K’s Choice als geen andere band heel intiem kan brengen. Ik ga toch nog één keer sentimenteel doen over Lowlands 1996 (zie ook eerdere blog) waar K’s Choice een onvergetelijk, maar uiterst intiem concert gaf in een eveneens semi-unplugged concert. Zij stonden in de Foxtrot en het publiek half rondom hen, je waande je totaal niet op een festival; het was K’s Choice en de aanwezigen en niet meer dan dat, elders op het terrein ging het los met de Urban Dance Squad, maar ik was ondanks mijn waardering voor de Squad toch echt op de juiste plaats in de Foxtrot. De introductie op de clip hieronder geeft iets weer van het gevoel dat ik had op mijn terugweg uit Engeland.
Volg ons op Spotify:
Niet op Spotify:
The Reuters – Song 19 (Break Out)
