De zomer van 2020 is anders dan alle voorafgaande (en hopelijk alle toekomstige). Reizen kan slechts beperkt en vakantie vieren kan uitsluitend met enige restricties. Nederland is weer ‘hot’ en naar alle waarschijnlijkheid ook de temperatuur in de maanden juli en augustus. Daarom hebben we dit jaar voor het thema Oost West Thuis Best gekozen en bloggen we elke dag over een ondergewaardeerd lied met een knipoog naar de eigen stede of omgeving.
Iedere muziekliefhebber heeft naast favoriete bands, nummers, muziekinstrumenten ook wel favoriete stemmen. En uiteraard heb ik die ook. De gebroeders Finn bijvoorbeeld. Al bij Split Enz was dat voor mij het geval, bij Crowded House werd dat nog eens extra onderstreept, maar bij het album van de Finn Brothers was dit helemaal het geval. Ook solo zijn de stemmen van Neil en Tim voor mij in ieder geval van de buitencategorie. Als het gaat om vrouwenstemmen dan weet altijd Stevie Nicks mij wel te raken. Zeker bij de albums van Fleetwood Mac, maar ook solo heeft zij een aantal mooie albums gemaakt.
Het was in 2018 dat er een verrassende samenwerking ontstond. Fleetwood Mac wilde weer gaan toeren, Lindsey Buckingham niet en voor hij het zelf wist, leek hij ingeruild door twee andere muzikanten, en stond Buckingham aan de kant. Deze twee gitaristen waren Mike Campbell (van Tom Petty & The Heartbreakers) en Neil Finn. Zeker rondom de fanbase van Neil Finn werd hier in eerste instantie negatief op gereageerd. Maar na de Amerikaanse tournee veranderden die sentimenten en was het toetreden van beide heren een verrijking voor Fleetwood Mac en lijkt de terugkeer van Lindsey Buckingham een doodlopende weg.
Twee van mijn favoriete zangers in een band. Dat moet toch genieten zijn. En dat is het natuurlijk ook, alhoewel het bijzonder blijft dat Neil Finn nummers van Fleetwood Mac zingt en Stevie Nicks Don’t Dream It’s Over van Crowded House. Nieuwe muziek van Fleetwood Mac lijkt niet op komst en we moeten het dus met deze live optredens doen.
Totdat Neil Finn een nummer schreef als benefietactie voor de opvang van mensen zonder huis in Auckland, Nieuw Zeeland. Dat nummer verscheen onlangs en lijkt zeker down under (Nieuw Zeeland en Australië) wel een stevige hit te worden. Finn schreef dit nummer, maar Christine McVie (van dezelfde Fleetwood Mac) schreef aan dit nummer mee. Neil verwoorde het in de media zo: mijn teksten zijn vaak voor meerdere uitleg vatbaar, ik wilde een tekst schrijven die duidelijk was, en daar heeft Christine mee geholpen.
Het werd wel een solo-single van Neil Finn, maar met medewerking van de eerder genoemde Christine McVie, maar ook van Stevie Nicks. Toch nieuwe muziek van een aantal van mijn favoriete stemmen dus. Het nummer begint als een Crowded House nummer, rustig, alleen de gitaren en Neil, maar richting het refrein wordt de instrumentatie breder en horen we ook de karakteristieke stem van Christine McVie en krijgt het geheel een Fleetwood Mac sound. Dat wordt vervolgens nog versterkt door het feit dat Stevie Nicks het volgende couplet voor haar rekening neemt. Eerlijk is eerlijk, de jaren gaan tellen voor Stevie en haar stem heeft ingeboet aan kracht, maar toch, ze is er bij. En naast de typische Crowded House signatuur, krijg ik flashbacks van de Fleetwood Mac sound die aan het eind van het nummer ook door de gitaar de overhand krijgt.
Een bijzondere samenwerking, een mooi resultaat en ook nog voor het goede doel. Hier wil ik wel meer van horen!
Volg ons op Spotify:
Niet op Spotify:
The Reuters – Song 19 (Break Out)
Bijna niet voor te stellen, maar Christine McVie wordt over 10 dagen al weer 77 jaar. En dan nog zo’n mooie stem.