Mötley Crüe – Home Sweet Home

De zomer van 2020 is anders dan alle voorafgaande (en hopelijk alle toekomstige). Reizen kan slechts beperkt en vakantie vieren kan uitsluitend met enige restricties. Nederland is weer ‘hot’ en naar alle waarschijnlijkheid ook de temperatuur in de maanden juli en augustus. Daarom hebben we dit jaar voor het thema Oost West Thuis Best gekozen en bloggen we elke dag over een ondergewaardeerd lied met een knipoog naar de eigen stede of omgeving.

Het exacte jaartal kan ik mij niet herinneren, maar volgens mij was het in 2004 of 2005 dat een maat van mij voorstelde om met nog twee muziekvrienden naar het New Orleans Jazz & Heritage Festival te gaan. Vier man sterk als een bonte verzameling veertigers/vijftigers tien dagen lang naar optredens van gerenommeerde topmusici. Na wikken en wegen heb ik ervan af gezien, want mijn vrouw en ik hadden een soortgelijke reis (zonder festivals) op ons wensenlijstje staan: van Memphis naar New Orleans en tussendoor de vele bezienswaardigheden. Graceland natuurlijk, een bezoek aan Beale Street en haar bluesbars. Door naar Clarksdale, met het Delta Blues Museum en de Ground Zero Blues Club (opgericht door acteur Morgan Freeman) met een overnachting in de Shack Up Inn vlakbij de kruising van Highways 49 en 61 waar volgens legende Robert Johnson zijn ziel aan de duivel verkocht. De Missisippi Delta en hopelijk een bezoek aan een echte jukejoint.

Het zal er niet meer van komen, waarschijnlijk. Enerzijds vanwege de huidige corona-crisis en de financiële crisis die hierop zal volgen, maar tegelijkertijd hebben mijn vrouw en ik onze buik vol van vliegen. We hebben veel gereisd en gezien, maar het laatste decennium was het bijna veevervoer geworden. Het begon eigenlijk al in de zeroes. Ik kan mij niet herinneren dat we niet op reis gingen zonder problemen met een luchtvaartmaatschappij.

Nee, geef ons portie maar aan fikkie. We gaan met de auto in ons eigen tempo en overnachten waar we het leuk vinden. Soms voor een nachtje en soms ietsje langer. Maar hoe dan ook, het is altijd lekker om weer thuis te komen. Mötley Crüe heeft een mooi liedje over dit gevoel: Home Sweet Home. Geschreven uit verveling toen ze in 1983 constant aan het toeren waren en letterlijk 18 maanden onderweg waren. We didn’t know what to do, so we started writing songs for Theater Of Pain and Home Sweet Home started to come out. The lyrics came out of that feeling of being gone so long and wanting to come back, which is ironic, right? Because all you ever want is to get in a band and go on the road, but then you’re on the road and you want to come home.

In die dagen stonden ze onder contract bij Elektra Records en elke keer wanneer de mannen met een nieuw album kwamen deed de platenmaatschappij er moeilijk over. En elke keer zei Mötley Crüe dat er niets veranderd ging worden of ze zouden van label veranderen. En elke keer bleken ze gelijk te hebben, want hoe anders verklaar je zeven keer platina per album? Zo ook met de track Home Sweet Home. Elektra vond dat ze geen softrockband waren en eisten dat het van het album afgehaald ging worden. Nee dus, en ze besloten zelf de clip te bekostigen en het werd hun ‘signature song’.

Volg ons op Spotify:

Niet op Spotify:
The Reuters – Song 19 (Break Out)