The Reuters – Ambient Ambulance

Enige tijd geleden kreeg ik een EP met vijf tracks toegestuurd genaamd Shamelss Promotion met een dame met plateauzolen en met een hele mooie blote kont en een televisiescherm als hoofd. Als artiest of band moet je tegenwoordig inventief uit de kast komen, want nationale airplay of zelfs maar een review is geen vanzelfsprekendheid meer. Sterker, voor een review vragen ze harde munten zonder enige garantie. En radiostations draaien – wat ze althans zelf claimen – uitsluitend voor hun doelgroep. Enig sinds vilein stel ik hardop de vraag waar NPO3 FM dan voor draait, want de luistercijfers zijn al jaren rampzalig en dat met duurbetaalde DJ’s. Inmiddels heeft zelfs de klassieke zender NPO Radio 4 meer luisteraars.

Persoonlijk vind ik dat je die hoe genaamde doelgroep best af en toe mag ‘triggeren’ door iets afwijkends te draaien. Houdt de boel spannend en fris. En daarom vind ik het zo leuk om wekelijks het Snobuur (via Pinguin radio) te presenteren. Alle genres door elkaar heen. Nieuwe dingen ontdekken, want ik doe gewoon een greep uit de keuzelijst. En zo kwam ik in november The Reuters met Ambient Ambulance tegen. Nooit van ze gehoord, maar ze bleken een Nederlandse band te zijn. Ik heb het al eerder geschreven; gedurende het jaar beluister ik alle liedjes in de keuzelijst. Enerzijds uit nieuwsgierigheid en anderzijds vanwege het Snobuur.

Afijn, ik ben verbaasd dat ik Ambient Ambulance nooit eerder ergens heb gehoord. Wat een geweldige single; een mix van Punk en New Wave met de agressiviteit van The Stranglers op hun hoogtepunt eind jaren zeventig. Ja, ik moet over de plas voor een vergelijk, want Nederland kende niet de punkstroming zoals die in Engeland. Je zag eind jaren zeventig wel een paar veiligheidsspelden op straat, maar dat was het dan wel. Ook de muziekscene kende op dat gebied bloedarmoede, want los van de liefhebbers van het genre kunnen de meesten geen Nederlandse punkbands uit die jaren oplepelen, zoals Ivy Green, The Suzannes en The Ex. Gevolgd door de Tröckener Kecks begin jaren ’80 en Heideroosjes, Batmobile, I Against I, The Apers, Travoltas, Neuk!, The Undeclinables en Bambix in de jaren negentig. Ik zal er wel een paar vergeten zijn.

In de nieuwe eeuw kwam er een revival met onder andere Anne Frank Zappa en de Fuckups. En toen kwamen The Reuters, die op dezelfde muzikale golflengte als The Stranglers zitten in tegenstelling tot bijvoorbeeld De Fuckups die vergelijkbaar met Sex Pistols zijn.

De kern van The Reuters zijn schoolvrienden Johan Buurke en Erik Pols. Anno 1977 speelden ze samen met een paar andere klasgenoten in het punkbandje Vitamine Sex. Na de middelbare school scheidden beider wegen en verloren ze elkaar uit het oog. Erik speelde door in diverse bands. Johan begon het platenlabel Seja Records. Dankzij de sociale media liepen ze elkaar in 2016 weer tegen het lijf en besloten verder te gaan waar ze 40 jaar geleden mee gestopt waren. Dit resulteerde in 2017 in de zeer goed ontvangen elpee We Are From Hu gevolgd door EP met daarop vijf reconstructies van liedjes van Vitamine Sex waaronder Ambient Ambulance. Zeer binnenkort zal een derde album (Incubation) van de persen af rollen.

Even gitarist Erik Pols aan de tand voelen:
Hoe komen jullie op het idee om een liedje over een ambulance te pennen? Ambient Ambulance heette in 1978 oorspronkelijk Get You In My Ziekenwagen. Het was ons eerste liedje waarop de bas en de gitaren niet hetzelfde speelden, en iemand riep tegen mij: Je speelt gitaar als een ziekenwagen! Bijdehand antwoordde ik: Get You In My Ziekenwagen! Vrij naar Get You In My Train van WhizzGuy op de toen net verschenen verzamelplaat Keihard & Swingend. Redactie: een uitgave van Muziekkrant Oor (1978) met liveopnamen van Nederlanse Punk en New Wavebandjes in Paradiso waaronder Nits en Suzannes. Iedereen moest keihard lachen en vanaf dat moment was dat de titel. Het was een Nederlandstalig, niet al te subtiel liedje over de ziekenwagenchauffeur Speedo Johnny, die – wanneer zijn dienst er op zat onderweg naar huis nog wat mooie meisjes aanreed – om ze vervolgens ‘liefdevol’ te ‘verplegen’ in zijn ambulance. Voor de versie die op de EP uit 2017 staat is de tekst volledig herzien, in het Engels vertaald en grondig gerearrangeerd.

Hello boys and girls – This is Speedo Johnny
A voice from the past, but I’m here at last

Het klinkt heel erg Stranglers (en met name Peaches). Probeerden jullie toen naar hun voorbeeld te componeren? Op de vraag of met name Peaches van The Stranglers als voorbeeld heeft gediend voor het componeren van Ambient Ambulance, heb ik sterk de neiging om net zo te reageren als wijlen Dave Greenfield (toetsenist van The Stranglers) toen hem gevraagd werd in hoeverre zij door The Doors beïnvloed waren: The Doors? Nooit van gehoord… Wij weten natuurlijk wel beter, maar hoewel het begrijpelijk is dat het prominent aanwezige orgel in combinatie met de vrij kale, open slaggitaarpartij en de bulderende bas aan The Stranglers doet denken, was dat niet met opzet. Soms komt men er echter na verloop van tijd pas achter waar men door beïnvloed is, en het was me vrij snel  zelf al opgevallen dat de drumpartij ontzettend op die van Peaches leek. Toen heb ik er voor de oplettende luisteraars ook nog maar een drumintro dat nogal op de eerste maten van Peasant In The Big Shitty’(ook van The Stranglers) voor gespeeld. Tenslotte bevat de tekst ook nog een zinnetje wat erg lijkt op een zinnetje uit Peaches.

And your steamy bright white skin
Your breasts that feed desire
Keep on bumping that ass

Kortom: ja, we waren bij het opnemen van de 2017-versie in ons onderbewustzijn beïnvloed door met name Peaches zoals die in de jaren ’70 klonken, en hebben dat toen het tot ons bewustzijn doordrong nog wat aangezet. Maar het akkoordenschema en de melodie zijn bewerkingen van ons eigen liedje uit ’78, en de tekst lijkt verder ook niet echt op die van The Stranglers.

De hamvraag! Kreeg Ambient Ambulance enige airplay, zowel toen (schooltijd) als in 2017? In ’78 kregen wij alleen airplay van een vriend die een piratenzender had waarop hij punk en andere gestoorde muziek draaide, en die draaide wel eens oefenruimteopnames van ons.

Vanaf 2017 hebben we in Nederland, ondanks alle lovende recensies, nauwelijks airplay gehad, maar in Duitsland, België, Frankrijk, U.K., Australië en U.S.A. des te meer! We zijn zelfs op de BBC gedraaid, en in Californië zit een groot station, WE68 PunkRock Radio, daar hebben ze echt veel van ons gedraaid. Die lui geven ook één of twee keer per jaar een free-downloadable compilatie uit met punk en DIY uit de hele wereld, en we staan met The Reuters al op drie van die compilaties. Nu Nederland nog.