Chris de Burgh – The Traveller

We schrijven begin jaren ’90. Ik had een tijdelijke verblijfplaats in Odense, Denemarken. En wat elke buitenlandse jongere doet om de eenzaamheid in een ander land te doorbreken; je zoekt de plaatselijke Ierse pub op. Daar is het meestal een mooie smeltkroes van nationaliteiten, lekkere live muziek en de voertaal is Engels, want Deens kon ik een klein beetje verstaan, maar zeker niet spreken. Resultaat was dat ik vaste prik ieder weekend in de ‘Paddy go easy’ te te vinden en één van hen (de Ieren) werd, wat weer als voordeel had dat de pinten voor Ieren steevast voor de halve prijs gingen. Dat is in Denemarken mooi meegenomen.

In deze pub stond ieder weekend zanger Tom Donovan te zingen. Onlangs ben ik er achter gekomen dat hij zelfs op Spotify te vinden is. Een breed scala aan Ierse en pop klassiekers werden ten gehore gebracht en af en toe The Traveller van Chris de Burgh. Een prachtig kroeglied met een mooi verhaal en een nog mooier refrein:

And where the traveller goes, nobody knows,
Where the traveller goes, nobody knows

Als reiziger (althans zo voelde ik mij, ik was nog jong zal ik maar zeggen) voelde ik me nogal verwant met The Traveller. En zo werd het een beetje mijn lijflied in die tijd. Mooie herinneringen aan een mooi lied in een mooie pub met misschien wel het belangrijkste; ontmoetingen met allerhande mooie mensen die kwamen en gingen. Net zoals ik als trouwe ‘Paddy go easy’ bezoeker, op een dag hield het ineens op….. en ik heb ze nooit meer gezien.

There is something in his eyes, something in his hands,
I can almost smell his revenge,
And it’s me that he’s after, it will be disaster,
This man is gonna take me to the very end,
And they were never seen again!