Steven Wilson kun je met recht een multi-talent noemen. Niet alleen wist hij met Porcupine Tree progrock weer een nieuwe impuls te geven, timmert hij met No-Man toch weer aan de jaren ’80 disco weg en zijn soloalbums bestrijken ook datzelfde spectrum. Daarnaast is hij ook erg actief aan de engineering en productiekant want vele legendarische albums krijgen een stevige opknapbeurt.
Maar daar stopt het nog niet mee, want halverwege het vorige decennium kwam er nog een activiteit bij. Samen met de Israëlische multi-instrumentalist Aviv Geffen start hij de band Blackfield. Met Blackfield I en Blackfield II verschijnen er in korte tijd twee albums die indruk maken. De stemmen van de heren passen perfect bij elkaar en deze twee albums (waarin beide heren evenveel inbreng hebben) staan vol van melancholische, rustige nummers, waarbij het ene refrein nog mooier is dan het andere.
Some Day is daar een mooi voorbeeld van. Een rustige opbouw met dreigende verzen en een opbeurend refrein, wat als het nummer zijn einde nadert steeds bombastischer wordt qua muziek. Ook de tekst van dit nummer zegt wat. Het gaat hier over iemand die er op school niet tussen past, wellicht gepest wordt en het in ieder geval erg zwaar heeft. In het refrein klinkt dan vervolgens hoop naar de toekomst. Het wordt allemaal beter, hou hoop, dit duurt maar even!
You went to school
But the teachers made you feel a fool
While the children played with joy
You were the one they would avoidSome day
You will find a better place to stay
You’ll never need to feel this way again
Again, again
De eerste twee albums van Blackfield staan vol met dit soort juweeltjes. Inmiddels zijn er meer albums van deze band verschenen, maar de gelijkheid tussen de twee is een beetje weg. Zeker op het 3de en 4de album. Hier neemt Aviv Geffen veel meer het voortouw en wordt Wilson wel gemist.
Dit nummer is ondanks de rustige muziek, juist een hoopvolle song. Het refrein is een soort mantra voor een ieder die niet op z’n plek zit, het niet naar z’n zin heeft, gepest wordt en het niet meer ziet zitten. Het wordt beter, hou vol, straks is dit allemaal vergeten en hoef je je nooit meer zo te voelen.
