Pa’lante van Hurray for the Riff Raff is een van de meest intense tracks van de afgelopen jaren. Het nummer kent meerdere lagen; er is veel over te vertellen, Maar ook zonder kennis van de achtergrond van het nummer heeft Pa’lante al een zeer indrukwekkende beladenheid en emotie. Dat kun je gewoon al horen.
Hurray For The Riff Raff is de naam waaronder Alynda Lee Segarra muzikaal opereert. Ze is een Amerikaanse singer-songwriter met Puerto Ricaanse roots. Ze noemt zichzelf niet alleen een muzikant, maar ook een activist. Pa’lante komt van haar meest recente album – The Navigator – en is niet los te koppelen van haar achtergrond.
De track gaat vooral over de mensen van Puerto Rico. Het woord Pa’lante is Spaans jargon voor verder gaan, of ga ervoor. Het was tevens de naam van een krant die door een groep activisten in de jaren ‘70 werd uitgegeven. Je moet in dit kader namelijk weten dat Puerto Rico niet een zelfstandig land is; het is een bezit van de U.S.A, maar kent niet dezelfde rechten als – bijvoorbeeld – een staat binnen dat land. De eilanders mogen bijvoorbeeld in 2020 nog steeds niet een stem uitbrengen voor de presidentsverkiezingen.
Puerto Rico is eigenlijk al heel lang niet zelfstandig. Vanaf de tijd van Columbus was het een kolonie van Spanje totdat het verkocht werd aan de Amerikanen. Het is niet onlogisch dat veel Puerto Ricanen zich onderdrukt voelen. Dit gevoel is zelden zo goed verwoord geweest als in een gedicht uit 1969, van de dichter Pedro Pietri, met de titel Puerto Rican Obituary. Hurray for the Riff Raff laat in het nummer een stuk voordracht horen:
Dead Puerto Ricans who never knew they were Puerto Ricans
Who never took a coffee break from the 10th commandment
To kill, kill, kill
The landlords of their cracked skulls
And communicate with their Latin souls
Juan, Miguel, Milagros, Olga, Manuel
From the nervous breakdown streets where the mice live like millionaires
And the people do not live at all
Het gedicht zelf is een krachtig wapen gebleken om betrokkenheid tot stand te brengen. Het is dan ook amper met droge ogen te lezen, of aan te horen.
Vergis je niet, je moet niet denken dat de muziek van Hurray For The Riff Raff een wijsneuzig opgeheven vingertje is. De beladenheid wordt prachtig vertaald naar passie, emotie en persoonlijke verhalen. En dat geldt zeker voor Pa’lante. Het nummer gaat over vervreemd raken van je menselijkheid en over verloren zijn in je eigen bestaan. Het gaat over hoe je na verwoesting en ontmenselijking toch de kracht vindt om verder te gaan; hoe je vanuit de zijlijn soms moet knokken om ook jezelf centraal gesteld te krijgen. Je zult begrijpen: Pa’lante is pure emotie.
Of dat al niet genoeg is. In het jaar waarin Pa’lante uitkwam – 2017 – werd Puerto Rico getroffen door de orkanen Maria en Irma. De gevolgen waren desastreus. Het zal nog jaren duren voordat alles op Puerto Rico is hersteld; er waren drieduizend slachtoffers te betreuren. En ineens ging Pa’lante dus ook over de gevolgen van die verwoesting, en over het gevecht om weer te herstellen en op te bouwen.
To all who had to survive, I say, ¡Pa’lante!
To my brothers, and my sisters, I say, ¡Pa’lante!
¡Pa’lante! ¡Pa’lante!
To all came before, we say, ¡Pa’lante!
De orkanen kwamen dus na het nummer, maar de ingrijpende gevolgen en de overleden zielen bewonen het alsnog. Nummer en drama horen nu bij elkaar. Hoe graag je dat drama ook uit het nummer gehad had willen hebben.
