Je kan tegenwoordig geen (digitale) krant meer lezen zonder niet minimaal een keer per week een artikel over fraude of overduidelijk consumentenmisbruik van bedrijven tegen te komen. Sinds de eeuwwisseling hebben we natuurlijk veel voorbeelden hiervan: de woekerpolis van de verzekeraars en de financiële (banken)crisis gedreven door hebzucht. In hun voortdurende zoektocht naar meer winst en bonussen hebben zij de belastingbetalers veel geld gekost en een economische crisis van wereldproporties veroorzaakt met alle gevolgen voor de economische groei en het netto inkomen van dezelfde belastingbetalers. De controle (van bijvoorbeeld de DNB) is van het gehalte van Mijnheer de Uil uit de Fabeltjeskrant gebleken: oogjes dicht en snaveltjes toe.
You won’t hear me laughing, as I terminate your day
You can’t trace my footsteps, as I walk the other way
Hebben zij iets geleerd van hun praktijken? Welnee, want er is nog steeds een bonuscultuur en ondanks vele bezuinigingen met betrekking tot klantfaciliteiten is men weer op zoek naar een nieuwe melkkoe over de rug van de klant. Neem ABN AMRO die klantgegevens wil verkopen voor hoe genaamde op maat gesneden aanbiedingen. Sinds de crisis hebben we bovendien kennis mogen nemen van de Libor-affaire (RaBo), rommelhypotheken (ING) en de vele storingen en fraudeleuse handelingen met klantrekeningen door gebrekkige software.
Corporate cannibal, digital criminal
Corporate cannibal, eat you like an animal
De politiek kijkt toe (en pikt een graantje mee), maar heeft unieke kansen laten lopen om de bankenwereld globaal en nationaal te hervormen en herstructureren, want met een minimum reserve van slechts 1% die banken bij hun nationale centrale bank moeten aanhouden (was tot 2012 minimaal 2%) kan een lager schoolkind al uitrekenen dat bij problemen de rekening weer bij de belastingbetaler gelegd zal worden.
I deal in the market, every man, woman and child is a target
A closet full of faceless nameless pay more for less empitness
Maar ook de grootindustriëlen zijn niet vies van megawinsten over de rug van de consument of een bonusje. Bijvoorbeeld Shell lijkt negatief nieuws aan te trekken, maar wil wel op kosten van de klant een boompje planten voor het milieu. Ze hebben natuurlijk bijna geen reserves ondanks hun megawinst van circa € 23 miljard per jaar en dus zijn ze genoodzaakt een veto uit te spreken over realistische schadebetalingen van de BAM aan de benadeelde inwoners van de provincie Groningen. Dat kan bruintje niet trekken.
Employer of the year, grandmaster of fear
My blood flows satanical,
Mechanical, masonical and chemical
Habitual ritual
Er zijn legio voorbeelden over de gehele wereld. Grace Jones wilde niet langer een slaaf van dit terugkerende ritme zijn en in 2008 schreef ze Corporate Cannibal. Het kreeg uiterst flatteuze kritieken: quite relevant to the times we live in now, with the whole occupy movement and corporate greed. It pretty much sums up the scene in America that has defined our era. Het is een fantastische single, die vreemd genoeg nergens een hit werd. Gebrek aan airplay?
We can play the money game
Greedgame, power game, stay insane
Lost in the cell, in this hell
Slave to the rhythm of the corporate prison
Ondanks de positieve kritieken deed het bijbehorende album Hurricane het marginaal beter dan de voorganger uit 1989. Slechts in Duitsland wist het een top 20 positie te bereiken.
Niet denken dat je luidsprekers kapot zijn, maar pas na 30 seconden opent het lied met het satanische gesproken please to meet you, pleased to have you on my plate. Mevrouw Jones gaat pas na 1m40s muzikaal aan de slag.
