Elliott wilde geen zelfmoord plegen. Hij heeft het er vaak over gehad, heeft een poging gedaan maar hij vond zelfmoord zo vervelend voor zijn moeder. Dat wilde hij zijn moeder niet aandoen. In plaats daarvan koos hij bewust voor wat hij noemde sociaal geaccepteerde zelfmoord. Jezelf met behulp van drank en drugs langzaam naar de kloten helpen dus. Alsof dat voor zijn moeder prettiger was om aan te zien, denk je dan.
Over het leven van Elliott Smith zijn fraaie artikelen geschreven, bijvoorbeeld in de Oor en NRC. Om dat te herhalen is niet interessant: lees deze artikelen rustig door. De mystiek om de dood van Smith (zelfmoord of moord?) draagt bij aan het tragische van zijn leven en zijn persoon. Daarnaast: het is niet alleen de levensloop die Elliott Smith nog steeds zo interessant maakt, zestien jaar na zijn dood. Zonder zijn muziek was Smith al lang in de vergetelheid geraakt.
Wat zijn liedjes zo bijzonder maken, daar is nog niet eens zo makkelijk een vinger op te leggen. Het argeloze van de goddelijke melodieën, denk ik. Het gemak waarmee de liedjes in elkaar lijken te zijn gedraaid. Geen ingewikkelde tempowisselingen of onnodige orkestratie. Smith wist exact wat zijn liedjes nodig hadden. Bij getormenteerde zielen als Smith sijpelt het leed ook in de muziek door. Bij Smith vind ik dat veel minder opdringerig. Sterker nog: zijn muziek is voor mij ontzettend troostrijk. Zijn wat fluisterende stem voelt voor mij als een warme deken, als een kachel die je behaaglijk maakt.
Van sommige CD’s weet ik nog exact wanneer ik die heb gekocht. Figure 8 van Elliott Smith is daar een van. Ik was onderweg naar mijn ouders in de buurt van Almelo. In Deventer moest ik overstappen. Normaal is dat een overstap van een paar minuten maar door vertragingen had ik bijna een half uur te nekken. Ik was een CD-winkel op het station binnengelopen, zag Figure 8 voor een appel en een ei liggen. Herinnerde me dat platen van Smith eerder goed waren gerecenseerd en heb de CD zonder verder nadenken gekocht. Gelukkig maar. Daarna heb ik XO en Either/Or ook nog aangeschaft, maar Figure 8 blijft soort van favo. Op Figure 8 staat Hapiness, sowieso een ironische titel voor een Elliott Smith liedje.
