Het is het meest zwartgallige nummer op de meest zwartgallige plaat van de zwartgalligste singer-songwriter van het afgelopen decennium. In vrijwel iedere track op het album Benji van Sun Kil Moon, vehikel van Mark Kozelek, gaat iemand dood, maar op Pray For Newtown is de body count beduidend hoger.
2014 was niet m’n beste jaar. Twee platen zijn voor mij onlosmakelijk met dat jaar verbonden. Lost In The Dream van The War On Drugs, en Benji. Maar waar Adam Granduciel me met Lost In The Dream uit het moeras trok, duwde Kozelek me met Benji juist dieper de smurrie in. Toch heeft die plaat een morbide aantrekkingskracht, zoals een nare film dat heeft, terwijl je vooraf donders goed weet dat je geen leuke avond gaat hebben.
Ook in die diepste krochten kan iets moois opbloeien, zoals een liedje. In Pray For Newtown verhaalt Kozelek eerst in een aantal coupletten hoe het nieuws over verschillende schietpartijen hem heeft geraakt. Dat hij met vrienden praat over de Batman Killer in Colorado, of de schietpartij op het Noorse eilandje Utøya en dat het hen niet kan boeien, maar hem wel because I have a lot of friends there. Hij eindigt bij de schietpartij in 2012 op Sandy Hook in Newtown, Connecticut, waarbij een man, alvorens zelfmoord te plegen, 26 mensen doodschoot, waaronder twintig kleuters. Een krankzinnige daad. De tokkelende gitaar klinkt dreigend.
Who knew a cloud so dark over them hung,
When they left home, gave their mom and dad a kiss and a hug
Dan vertelt Kozelek dat hij een brief krijgt van een fan: Mark, say a prayer for Newtown.’Bidden kan ik niet, zegt hij, maar ik kan wel zingen en spelen. De muziek verandert, en daarmee ook het perspectief. Wat volgt is iets dat het beste kan worden omschreven als een gebed. Denk aan de kinderen in Newtown, zegt Kozelek. Met Kerst, als je boodschappen aan het doen bent, als je gaat trouwen, of als je je verjaardag viert. Met bidden krijg je de kinderen niet terug, maar je kunt er wel zijn voor hun nabestaanden: Think of their families and how they mourn and cry.
Inmiddels zijn we bijna zeven jaar verder, maar ik grijp nog regelmatig terug naar Pray For Newtown. Het gaat verder dan die afschuwelijke schietpartij op Sandy Hook, zo draaide ik het ook na de ramp met de MH17, of bij de zoveelste grote schietpartij in de VS.
Pray For Newtown is een liedje om bang van te worden. Het gaat door merg en been, ontneemt je de adem. Maar het is zo goed dat het er is.
