I ain’t as good as I once was,
I got a few years on me now,
But there was a time,
Back in my prime,
When I could really lay it down
De Herfst doet haar intrede en dat is te merken. De kniegewrichten gaan protesteren. Ouderdom komt met gebreken en het resultaat van te veel en zwaar trainen en sporten in de jaren waarin ik dacht dat er geen limiet op mijn fysieke gesteldheid stond. Sporten is toch gezond? En er wordt gezegd dat je juist op gevorderde leeftijd in beweging moet blijven. Ik doe mijn stinkende best, maar dat gekraak klinkt niet uitnodigend. Je wordt ouder papa. Geef het maar toe. Je wil er alles aan doen, maar je weet niet hoe.
Het doet me ook denken aan een heel oude vrouw in een rolstoel in de supermarkt. Er was begeleiding bij, want het besje kon de wielen niet zelf meer ronddraaien. Ze keek naar de uitgestalde chocolade en toen zij de begeleidster (ongevraagd) keihard: dat is niet goed voor u, hoor. Waarschijnlijk was ze dovig geworden, maar WTF? Je zit in een rolstoel en de kans dat je nog vele jaren van het leven mag ‘genieten’ is behoorlijk klein. Laat dat mensje een stukje chocola eten. Sterker, ongetwijfeld goed bedoeld maar het is tegelijkertijd ook aanmatigend.
Afijn, vroeger….had ik de conditie van een topsporter, maar hoeveel ik nu ook train de fysieke gesteldheid wordt alleen maar minder. Het is wat het is. Tegenwoordig vind ik het veel belangrijker dat ik goed in mijn vel zit (ook al staat dat door wat kilo’s ietsje strakker dan vroeger). Ik hoor ineens een snuivend geluid achter me en zie mijn vrouw over mijn schouder meelezen. Wat kilo’s, zegt ze. Je bent 20 kilo zwaarder dan toen ik je leerde kennen. Niet waar, roep ik apatisch. Het zijn er maar 16. Natuurlijk, er hangen nog een paar oude jeans in de kast. Die heb je een twee jaar geleden gekocht. Je komt er helemaal niet meer in zonder rood aan te lopen. Nog even geduld, pareer ik. Binnenkort kan ik ze weer aan. Lachend loopt ze weg.
I used to be hell on wheels,
Back when I was a younger man
Now my body says Oh, You can’t do this boy,
But my pride says Oh yes you can
Ja, de wens is de vader van de gedachte maar fysiek blijkt dat het verschil tussen de wens en de realiteit steeds groter wordt. Een paar uurtjes tuinieren en ’s morgens wordt je stijf wakker. En helemaal wanneer ik op mijn langere tijd op mijn knieën het onkruid uit de grond heb lopen rukken. En over het amoureuze gedeelte laat ik mij maar niet uit. Het uithoudingsvermogen in het algemeen is ietsje minder geworden.
Toby Keith weet dit perfect onder woorden te brengen gelardeerd met een grappige clip. De geest is willig, maar het vlees is zwak. Aangezien hij inmiddels de zestig is gepasseerd zal ook hij zijn beperkingen kennen.
I ain’t as good as I once once was,
But I’m as good once, as I ever was
De uitspraak is overigens afkomstig van acteur Burt Reynolds uit de jaren ’80.
