Het idee van de Ondergewaardeerde Playlist: stel een lijst samen met liedjes die het grote publiek (onterecht) niet of nauwelijks kent, van een band, zanger of zangeres met een behoorlijk oeuvre. Als er één artiest is van wie je kunt zeggen dat hij een oeuvre heeft, dan is het wel David Bowie.
Vijftig jaar lang is hij actief geweest, van 1966 tot zijn dood in 2016. In de tussentijd maakte hij de meest uiteenlopende periodes door, met bijbehorend veranderingen in zijn muziek en stijl. Van het brave Britse broekie op London Boy (1966), tot one hit wonder met Space Oddity (1969), de commerciële doorbraak met Ziggy Stardust in 1972, een heel scala aan albums met verschillende stijlen in de jaren die volgden, zijn creatieve outburst in de Berlijnse periode eind jaren zeventig, status als mega-artiest met Let’s Dance in de jaren tachtig, de dip in het decennium erna, de wonderbaarlijke herrijzenis in de jaren negentig en de onverwachte comeback in 2013.
Het is bijna écht te veel om op te noemen. Wat Bowie heeft gedaan en heeft betekend voor de muziek, dat is bijna niet te bevatten. Toch hebben we een poging gewaagd om een Ondergewaardeerde Playlist over zijn werk samen te stellen – alle Top 2000-noteringen waren bij voorbaat uitgesloten. En dat waren er nogal wat.
Het resultaat? Een prachtige, indrukwekkende lijst met liedjes waar je je van kunt afvragen waarom ze niet óók bij het grote publiek bekend zijn. Met verrassend veel hoge noteringen voor zijn ‘latere’ werk – alles vanaf de jaren negentig.
De podcast werd dit keer opgenomen met host Stefan Koopmanschap en samenstellers Edgar Kruize, Alex van der Meer en Jeroen Mirck.
De playlist is te vinden op Spotify, de podcast is, zoals altijd, te beluisteren op de site van KINK en ook via Spotify.
Met heel veel plezier heb ik de podcast geluisterd. De balans ligt wel heel zwaar op de jaren 90. “Mijn Bowie” is die van de jaren 70 – de flirt met soul, The Thin White Duke en de Berlijnse trilogie die hij samen met Brian Eno maakte. Voor de geschiedschrijving had daar echt meer aandacht voor gemoeten. Maar daar staat tegenover dat het me weer hongerig maakte naar de latere platen. Dank mannen!
Ja maar Mathijs; er is weinig ondergewaardeerd aan Bowie’s jaren zeventig. Ik ben aangenaam verrast door “Strangers when we meet” op de tweede plek. Blijkbaar zijn er dus toch meer mensen die dit geweldige nummer kunnen waarderen. Ik kan sowieso van zijn zeer ondergewaardeerde ‘1. Outside’ nog wel een stuk of 5 nummers noemen die (ook) hier in deze lijst thuishoren. “Prisoner of love”met Tin machine moet er ook bij (die geweldige King Crimson-gitaar). Teenage wildlife mag van mij hoger.
Deze lijst is fantastisch <3
Goed dat alle periodes voorbij komen, van sixties tot de jaren '10.
Vooral mooi dat Rock 'N' Roll Suicide, Five Years en Moonage Daydream erin staan. Lady Grinning Soul, ook zo onderschat… En dan ruim veertig jaar verder, Dollar Days, en dan weer An Occasional Dream… Toplijst! My Death, Slip Away, The Bewlay Brothers…
Ik zou ook Lazarus willen tippen voor de playlist. Staat wel in de Top 2000 en is bekend bij Bowiefans, maar nog niet bekend bij het grote publiek, dus je zou het ondergewaardeerd kunnen noemen. 😉
Ik scroll naar beneden en ik scroll naar boven, vergeef me en ik bied meteen mijn excuses aan als ik met mijn neus heb gekeken. Cygnet Committee?? Het joch was begin twintig toen hij het schreef. Dit is mijn mooiste Bowie nummer ooit. Instrumentaal en vocaal een meesterwerk! Shame boys!