De oplettende lezer weet dat ik weinig met death en doom metal heb. Natuurlijk, zoals met elk muziekgenre zitten er goede tracks tussen, maar het gemiddelde kan mij gestolen worden. Amorphis valt in dit muziekgenre en niet geheel verbazingwekkend komen ze uit het het land van de duizend meren (en dus ongetwijfeld miljarden muggen). Feitelijk een onjuiste benaming, want Finland heeft slechts 188.000 meren. Helsinki is de hoofdstad met een dorps karakter en de mensen zijn vriendelijk en spreken Engels. Bovendien zijn er gemiddeld nergens ter wereld zoveel hard rock/metalbands per inwoner. Ja, sla dit feitje maar op voor de eerstvolgende pubquiz.
Afijn, metal. Amorphis is een uitzondering (want anders zou ik hier niet bloggen), mede doordat ze meer melodisch zijn en ze het grommen slechts sporadisch inpassen. Heerlijke gitaar(hard)rock in de stijl Five Finger Death Punch. En met als gevolg dat de verzamelaar (Best) regelmatig de CD-speler weet te vinden. Minpunt is dat deze in 2006 begint en in 2013 eindigt en dus zonder de (Finse) hits Divinity, Alone en Days Of Your Beliefs is. Er is inmiddels een betere verzamelaar in de handel te vinden: His Story – Best of Amorphis. Drie ceedee’s met het allerbeste van de mannen tot en met hun voorlaatste uit 2015 (Under The Red Cloud). Niet dat deze uitgave voor mij een reden was om deze ook maar aan te schaffen, want met een aanschafprijs van meer dan € 35 vind ik het te gortig worden.
Vorig jaar kwamen ze met een nieuw album, Queen Of Time, en het zou hun grootste succes blijken. #1 in Finland, Top 5 in de albumlijsten van Duitsland en Zwitserland én in de Amerikaanse Billboard Heatseekers. Deze lijst is in 1991 ontstaan met als doel de verkopen te stimuleren van nieuwe musici. Het was de Amerikanen kennelijk ontgaan dat Amorphis al sinds 1990 headbangend de wereld rondtrekt. In eerste instantie had ik zoiets van….het zal wel. Ik vind het een leuke band, maar hoef niet elke geluidsdrager in huis te hebben. Ik vond de eerste single Wrong Direction wel goed, maar het klonk ook niet superspannend nieuw.
Tsja, toen kwam de tweede single, Amongst Stars, met gastvocalen van onze eigen Anneke van Giersbergen. Potvolblommen; daar viel mijn mond toch wel even van open. Een megalied dat gewoon in de Top 100 van de Snob 2000 moet binnenkomen. Voor minder doe ik het gewoon niet, want alles past precies perfect in dit lied. De mooie zang van Anneke samen met die van zanger Tomi Joutsen met halverwege een rustig intermezzo. Heerlijk gitaarwerk. Ik durf de track zelfs buitensporig te noemen met alle potentie voor een wereldhit. Zelfs de sporadische grunts zijn een geweldige toevoeging.
Maar uit ervaring wijs geworden zal ik het wel helemaal fout hebben, want meestal verdwijnen tracks die ik waanzinnig vind in de vergetelheid. Ik zal in ieder geval alles proberen om het minimaal in de Snob 2000 te krijgen en zal het tevens met enige regelmaat in het Snobuur laten horen. Gewoon luisteren en je zal merken dat één keer draaien gewoon niet genoeg is!
