In juli en augustus blikken we (terug) naar de Summer Of Love. Verhaaltjes over verliefdheid, (verloren) liefdes en relaties, het zomergevoel en de liefde voor muziek.
Er was een tijd dat punk groot en populair was. Kortom: commercieel interessant om als Eredivisie-platenlabel je tanden in te zetten. Dit doodde de punk, maar liet een andersoortig punk ontstaan wat meer op mode en conformisme leek dan wat zichzelf non-conformistische noemende punkers van destijds ooit zouden willen toegeven: Malcolm McLaren ontwierp muziek en bands; Vivienne Westwood ging achter de naaimachine zitten om rebelse kleding in elkaar te flansen. Volgens bepaalde definities zou je kunnen stellen dat deze vorm van punk en (met name) de Sex Pistols een handig verkoopmiddel van kleding waren. Punk als melkkoe, maar dan wel met gele, roze en blauwe vlekken.
Na de grote punkgolf zaten platenmaatschappijen nog steeds contractueel vast aan jongetjes en meisjes die inmiddels een narcistische persoonlijkheidsstoornis hadden ontwikkeld. Muzikanten met wie het vrij lastig te praten valt, laat staan dat er enigszins mee te werken valt. Een voorbeeld hiervan is Johnny Rotten, die eigenlijk gewoon John Joseph Lydon heet. Wanneer je dan zo handig bent om aan zijn nakomertje van de Sex Pistols, Public Image Limited te vragen om een liefdesliedje te schrijven, dan kan je er je er Big Ben op gelijk zetten dat deze opdracht iets anders ingevuld gaat worden dan de bedoeling was. En aldus geschiedde…
Het resultaat is een nummer dat in zijn eigenwijsheid en hysterie geniaal in zijn soort is, maar geen liefdesliedje, zoals Rotten het zeer duidelijk stelt. Voor de zekerheid herhaalt hij deze stelling 44 keer in het nummer: dit is geen liefdesliedje. Echt niet. Het niet-liefdesliedje werd het grootste succes van PiL. Het nummer haalde de vijfde plaats in de UK Singles Chart en kwam zelfs op plaats drie in Ierland. In Nederland bleef het opmerkelijke werkje steken op positie 17. In België deed het nummer (dat geen liefdesliedje is) het zelfs nog slechter. Geheel in de traditie van het begin van de jaren ’80 werd het liefdesl… eh, nummer ook als 12 inch-versie uitgebracht, want dat was destijds een commercieel goed idee en kon je in theorie hetzelfde liedje twee keer aan dezelfde consument verkopen. Op deze versie is een blaassectie toegevoegd om het tóch net wat anders te maken. Het is niet helemaal duidelijk of Johnny Rotten ook vaker dan op single zingt dat het geen liefdesliedje betreft, maar wie daar zin in heeft: voel jezelf vrij om te gaan tellen.
This I Not a Love Song verscheen op het album This Is What You Want… This Is What You Get, wat een duidelijke sneer na de platenbonzen lijkt te zijn. In 2015 liet de – inmiddels bejaarde en dus daadwerkelijk – Rotten weten dat big business considers itself very wise, when in fact, it’s not. It’s a headless chicken of greed and selfishness and all of the things that make life for the rest of us unbearable. Johnny Rotten was zelf hogelijk verbaasd over het succes van het nummer, daar hij van mening was dat dit het meest hatelijke nummer is dat hij ooit geschreven heeft. Duidelijk geen liefdesliedje dus.
Volg de Summer Of Love op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Love Gang – Can’t Seem To Win
Axis – Someone
